Бўлган Ҳикоя.
София турмушга чиқди. Ёш нарса келинлик эмас, зулм-зўравонлик даврини сура бошлади. Бир ёнда ўғлини қизғанаверадиган қайнона, бир ёнда укаси ва келинини холи қўймайдиган опа-сингиллар, бир ёнда София учун қалқон бўлмайдиган эр... Уйдаги минғир-синғирлардан, жанжаллардан тўйиб кетган Ўктам ажрашиб кетди. Ажрашиб кетди-ю, лекин кейинги уйлангани билан ҳам кўп яшолмади. Ўктам жиззаки, асабий бўлиб қолганди. У Софияни қўмсарди, соғинарди... Бировга айтмасди, ичини ит тирнаганча яшашда давом этарди.
Ўктам уйланди... Яна ажрашди... Яна уйланди... Кўп ўтмай, фарзанд кўрди. Фарзандлари тўрттага етди. Оиласи, аёл, бола-чақаси ҳам биринчисини унуттиролмади.
Бу йиллар давомида (13 йил) София ҳам турмуш қурган, фарзанд кўрмагани учун ажрашиб кетган эди.
Ўктам София билан кўришишга қарор қилиб, уни кўчиб кетган жойидан суриштириб топди. Ва қарорини айтди. Ёшликдаги кибр, ёш катталашгач анча синган эди, СубҳанАллоҳ...
"Софи... Шунча йил сенсиз сабр билан яшадим... Энди яшолмайман... Кўрасан, энди аввалгидек бўлмайди... Хоҳласанг мен томондан ҳеч ким билмайди, хоҳласанг айтамиз...
Сен нима десанг шу! Фақат "йўқ", демасанг бўлди. Сени қанчалар соғинганимни билсанг эди, сенсиз йиллар менга фақат дарс бўлди... "
София ҳам кўз очиб кўрганини соғинарди, дард-у-аламлари ичида йиғилиб қолган, ўша пайтлар жаҳл қилиб ажрашиб кетганига кўп пушаймонлар еган... Ўктамни эса ялиниб келиши етти ухлаб тушига кирмаган эди. Икки тараф ҳам бир марта хато қилган, энди яна хато қилишдан қўрқувда эдилар. София Ўктамга розилик берди. Софиянинг ота-онаси оқ фотиҳа беришгач, Ўктам уни олиб, яшамаган ёшлигини яшаш учун, тўйишга улгурмаган бахтига тўйиш учун, ҳаёт сафарига йўл олди...
Зулфия Махмуд .
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев