Предыдущая публикация
Դեռևս 2005 - 2010 թվականներին Կալիֆորնիայի մայրաքաղաք Սակրամենտոյում իրավունք ստացա լույս ընծայել «Մռավ սար» թերթը, 2012 թվականին գունավոր օրացույց՝ լուսաբանում էի զուտ իմ հարազատ Շահումյանի և շահումյանցիների հերոսական ապրելակերպի մասին։
Սպառվել եմ, Տեր Աստված,
Այս աշխարհից՝ խիստ փոխված,
Չարացել է մարդկությունը,
Չի ճանաչում իր եղբորը։
Եղբայրն եղբոր դեմ է ելել,
Չի ուզում ներել, նույնիսկ լսել,
Այնքան շատ են չարացել,
Սկսել են իրար ջնջել։
Այնքան շատ են չարացել,
Մեկը – մեկին չի ընդունում։
Մարդը դարձել է գիշատիչ,
Չի ցանկանում լսել ոչինչ։
Մարդկությունը կորցրել է սթափ լինելու ունակությունը,
Ում բարևում է, հաշվում է իր սեփականությունը,
Մարդիկ դժբախտ են,
Սերնդափոխություն է կատարվում։
Մեր մշակույթը միշտ էլ օրինակ է եղել,
Սանասարն ու Բաղդասարը մեծ օրինակ՝ էպոսում,
Մեկը հզոր, մյուսն թույլ,
Բայց միաբան՝ երկուսով Բերդն են կառուցում։
Կոչ եմ անում միանանք,
Մեկս ուժեղ, մյուսն՝ թույլ,
Բայց եղբայր ենք,
Չկա ուրիշ կարծիք՝ թյուր։
Միանանք ու մի բուռ կազմենք,
Ընտրենք կյանքը՝ հաղթանակած։
Ունենք անցյալ՝ մեծ ու հպարտ,
Մենք սովոր չենք՝ ապրել չոքած։
Հայը մի բուռ՝ անհատական կյանք չունի,
Մենք համայնք ենք, միայնակը՝ տեղ չունի։
Գոռգոռոցը պղտոր ջուր է՝ միտք չունի,
Ժողովուրդին իրար խառնելն օգուտ չունի։
Պատերազմը մեծ բիզնես է, լավ իմացե՛ք,
Մենք շատ քիչ ենք, բայց շատ հզոր՝ զգաստացե՛ք,
Մի բուռ կազմե՛ք, չարի մտքից հեռու կացե՛ք,
Երբ-որ մեկս-մյուսին հարգենք՝ կհաղթենք։
Ոմանք գոռում են. «Հանձնել ենք այսքան տարածք»,
Որը արդեն հենց ինքը՝ արժեքազրկում է։
Շահումյանը տարածք չէ,
Շահումյանը՝ իմ հայրենիքն է։
Մեկը կար՝ վախից հանձնելու պայմանագիր էր կնքում,
Մյուսը հերոս՝ սարերն ընկած հայրենիքն էր պաշտպանում,
Այսօր նա հողի տակ է պառկած, չունի պաշտպան,
Իսկ մյուսը կուրծքը ծեծում ու հերոս է ներկայանում։
Ինչու՞ մինչ այսօր՝ օրինապես, չեն ընդունում մեր հայկական կոտորածը,
Որովհետև կան և՛ հայրենասեր՝ պայքարողներ,
և՛ ապահով թաքնված խլուրդներ,
և՛ կան այդպիսի խլուրդների պաշտպաններ։
Միջավայրը մեզ վրա մեծ ազդեցություն է գործում,
Մենք այդ համակարգի մի մասնիկն ենք դառնում,
Մեր կարծիքը ուժ ունի, լավ իմացե՛ք,
Երբեմն ձեր վարձու խոսքով, պատմությունը խեղաթյուրում եք։
Կրկին ու կրկին, առաջարկում եմ՝ սթափվե՛ք,
Ժողովուրդը դժգոհում է, միայն մեկին մի լսե՛ք։
Ես բարձրաձայնում եմ, իսկ մյուսը լուռ կգործի,
Ժողովուրդին իրար դեմ մի հանեք։
09 - 15 - 23, Ս. (գյուլիստնեցի) Ղուլյան
Следующая публикация
Нет комментариев