Әсәй яһаған сәйҙәр

Ғүмер йылғаһы тиҙ аға,
Гүр эйәһе инде әсәй ҙә,
Тик күңелдә онотолмаҫ,һис тә,
Әсәй яһаған сәйҙәр.
-Тор,балам,сәй эсәргә,-тиеп,
Уята инең мине иртәлә,
Ошо һүҙҙәр,һаман иҫтәремдә,
Күңелемде һаман иркәләй.
Миңә наҙлы ҡарашыңды ташлап,
Алдыма сынаяҡ ҡуяһың,
Ошо ваҡыт етди әсәйемдең,
Ниндәй наҙлы икәнен тоямын.
Һөйләшә-һөйләшә сәй эсәбеҙ,
Тыуған йортта сәйҙәр бик тәмле,
Әсәй янда булғанғалыр инде,
Күңелебеҙ шат,өйөбеҙ йәмле.
Тик ваҡыт даръяһы туҡтамай,
Йыраҡта ҡалды ул иртәләр,
Әсәйемде күрәм төштә генә,
Төштә генә ул мине иркәләр...
Һағындыра бит,тыуған йортта,
Әсәй яһаған сәйҙәр,
Үлемһеҙ булһалар икән,
Беҙҙе үҫтергән әсәйҙәр.
Лариса Ғирфанова