Предыдущая публикация
Ён маўчыць.
Толькі пільна заўжды аглядае
Той прастор, што вакол нерухома ляжыць.
У каменных руках аўтамат моцна-моцна трымае.
Ён стаіць. Ён глядзіць.
Незабудкі да ног яго ўпалі.
Гэта праўнук да воіна-дзеда бяжыць.
А над імі- прастору бясконцага мірныя хвалі.
Ён стаіць. Ён нямы.
Маладзейшы цяпер ён за ўнука.
Хай ляцяць галубамі, хай мінаюць гады.
Ён жывы. Хоць і легла між імі вайна і разлука.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше фото, видео и найти новых друзей.
Комментарии 3
Кранае.
Уражвае.