13 Anno 1493 cum iam longinquae navigationis studium per contentionem ferveret inter Castellanos et Portugallenses, Alexander Pontifex limitem statuit meridianum circulum 100 leucis distantem a qualibet insularum capitis Viridis et earum quas vocant Acores, qui utriusque partis navigationes et conquirendi jura determinaret, occiduum orbem Castellanis, orientalem Portogallensibus determinans. Retractato autem hoc limite ab utrisque propter incidentes altercationes anno 1524, constitutus est communis limes meridianus 370 leucis in occasum distans ab insula Sancti Antonii Gorgadum occidentalissima.
В 1493 году, когда испанцы и португальцы были в пламенной конкуренции в длительных морских путешествиях, папа Александр Понтифик, установил предел для определения права навигации и завоевания двух сторон, меридиан, отстоящий на 100 лиг вокруг любого из островов Кейп Верд, которые известны как Азорские острова, приписывая западную сторону испанцам а восточную сторону португальцам. Обе стороны отвергли этот предел посредством множества препирательств, которые возникли в 1524 году. Меридиан, который разполагается на 370 лиг к западу от острова Сан-Антонио, самый западный из островов Gorgades, был принят в качестве общей границы
14 De vero Gangis et Aureae Chersonesi situ.
Ea quae longa experientia discuntur si ad perfectam veritatis cognitionem progredi non autem falsitate obscurari debeant sic instituenda sunt, ut castigatis quae per manifestas rationes falsa sunt, probabilia retineantur, donec experientiae et ratiocinationes omnes inter se consentaneae res ipsas in sua veritate ob oculos ponant, talis est geographia, quam, si volumus veterum inventa temere quavis occasione transponere, commutare aut invertere, non modo non perficiemus, sed pro unius erroris emendatione centum veritates depravabimus et confusissimam tandem terrarum et nominum congeriem faciemus, in qua nec regiones suis locis nec nomina suis regionibus reponantur, quale quid hodie in Indiae descriptione sit a geographis, dum nimis absurde Gangem celebratissimum fluvium occidentalior faciunt Cincapura promontorio et Taprobana, qui veteribus multo fuit orientaliter, atque universam deinceps Indiae descriptionem, quae apud Ptolomeum est, invertunt et confundunt, nihil illi ultra dictum promontorium concedentes, quod in primis nobis refellendum est, quo Ptolomeo sua stet autoritas et geographica veritas eruatur, quae non minus vera nomina quam veros locorum situs postulat. Ac primum constat eam descriptionem non obiter a Ptolomeo congestam esse, sed inde usque ab Alexandro Magno multorum terra marique profectionibus, multorum observationibus hanc figuram accepisse, et emendatius collectam a Marino, integritatique a Ptolomeo restitutam, quare cum tot saeculis totque artificibus elaborata sit, non est possibile tam enormiter a vero recedere, ut tam longi littoris transpositione fallat, neque enim poterat tantarum littoris partium, quantae sunt a Comara promontorio ad Taprobanam adjacensque ei promontorium, ac dehinc ad Gangem et Auream, neque tam frequentatarum (ut copiosa locorum inscriptio arguit) consequentia ignorari, ut quae prior erat posterior poneretur, et Ganges longo intervallo Taprobanam sequeretur, qui (ut nostri volunt) multo antecedere debebat. In directionum cursu falli poterant veteres propter navigandi artem adhuc imperfectam, et quod neglectis fere directionibus littora soleant legi. In articularium itidem locorum transpositione errare poterant, at sane in hujusmodi quam diximus consequentia nequaquam. Arrianus gravis autor in Periplo veritatis nobis judex est, cui ab Indo in meridiem est Comara unde juxta consequentiam littorum per Colchos, Camaram Poducam et Sopatmam pervenit in Taprobanam et adjacentem illi regionem Azaniam, ubi nunc Malacha est nostris, et Ptolomeo, Mesolus fluvius, Arrino item Mazalia regio; postea per Desarenam Cirradas, Bargisos, Hippoprosopos demum ad Gangem fluvium et emporium pertingit. Ad haec via regia stadiorum 20 000, quae est ab Indo ad Gangem et Palibotram apud Strabonem lib.15 non alio loco Gangem admittet, quam quo nos eum cum Ptolomeo posuimus. Non enim intimus recessus Bengalici sinus, quo hodie veterum Gangem transferunt, eousque elongari ab Indo potest servatis directionibus et earum dimensionibus, ut propositam distantiam Palibotra Gangi imposita servet, simul perpenso quod Ganges a Palibotra orientem versus mare petat. Jam si consideremus 38 dierum iter quod Nicolaus de Conti Venetus confecit ab intimo inu Bengalico, et Avam fluvium, ad quem pervenit, multo majorem Guenga Bengalico, non inepte judicabimus eum ad maximum Indiae fluminum celebratissimumque verteribus Gangem pervenisse, quanquam alio forte ibi nomine vocatum, Avam quoque urbem eidem fluvio adjacentem credibile erit Palibotram esse cum ob magnitudinem, ut quae 15 miliarium ambitu patet, tum ob convenientem ab ostiis distantiam, 17 enim diebus enavigavit Nicolaus, cum 6000 stadiorum ponat Strabo. Et sane cum eo loco que nos signavimus situm fontes Guengae Bengalici, idemque quem posuimus ipsius decursus, ut Joannem de Barros testem habemus, quid absurdius dici poterat quam hunc esse veterum illum Gangem, cujus fontes constat iisdem montibus quibus Indum ortos, et 280 mil:pass: tantum a Zaradro orientalissimo Indum augentium fluvio Plinio test distare, tum etiam magna parte in meridiem ferri? Quare cum neque fontes Guengae, neque situs, neque longitudo ipsius veterum descriptioni conveniat, hunc esse veterum Gangem negamus, tametsi nomen ejus referre videatur. Quinimo nec ipsi qui ejus opinionis autores fuerunt suae sententiae confidenter stare videntur, cum alterum finxerint Gangem iisdem cum Guenga ostiis se in Bengalicum sinum exonerantem, ipsa nimirum dislocatione eos redarguente. Adde quod oppida aliquot et Moin sive Mien aut Mein regnum huic fluvio, quem nos Gangem esse defendimus, debita ad suum quoque fictitium Gangem transtulerint, quo perspicue intelligi datur verum illlum et veterum Gangem alibi quam in sinu Bengalico quaerendum esse. Praeter solidas quoque istas rationes vel figura ipsa littorum et nomina passim inscripta veritatem ostendere poterant, Comari enim promontorium et nostri cum Ptolomeo atque Arriano ponunt, tum cabo de Colle quid aluid sonat quam Collaicum Ptolomei aut Colchicum Arriani? Quid consonantius quam Jameri et Chaberis sive Camara, Pogu vel Pegu et Poduca, Tavay et Tava, Malanga et Malaca, Cantan et Gange oppidum cum fluvio maximo qualem veteres quoque Gangem testantur? Denique, si hic non est Ganges ubi posuimus, quo referentur tot insulae in sinu Gangetico a Ptolomeo positae, cum in Bengalico sinu non reperiantur? Tenemus ergo Cantan maximum fluvium esse Gangem a veteribus celebratum, et Auream ess non quae nunc Malaca est, sed Japan insulam, ut ex Arriano et Mela liquet, tametsi peninsulam faciat Ptolomeus, apud quem et Sabana emporium hodiernum insulae nomen videtur obtinere, Marcus Paulus Venetus lib : 3. cap : 2. dicit eam convenienter antiquo nomini suo auro abundantissimam esse. Praeterea insulam Burneo esse quae Ptolomeo Bonae fortunae, Celebes, Ambon et Gilolo esse quae Sindae appellantur, Mindanao cum vicinis 4 majoribus Barussas vocari refellere non possumus. Nomina item quaedam in recentioribus tabulis invenio quae Mangi et Cathaium regna Ptolomeo cognita fuisse manifeste doceant, et ad sinum Magnum quem Plinius Chrysen vocat pertinere, ut sunt in Mangi regno Pagrasa, Done, Caracaran, Agonara, Tartaho, in Cathaio autem Aspicia et Brema, quibus apud Ptolomaeum respondent Pagrasa, Daona, Lariagara, Aganagara, Coracha, Aspithara, Bramma, ut dubium nullum sit Gangem Taprobana orientaliorem esse, recteque deinceps Chrysen, insulam et sinum Magnum sequi, ultra quae Cattigara Sinarum statio postremus Ptolomaicae descriptionis terminus orientalem nostrae continentis extremitatem possidere, et in regnum, quod hodie Tenduch vocatur, incidere videtur. Про истинное положение Ганга и Золотого Острова
Нет комментариев