БИР-БИРИНИНГ КЕТИН КОВЛАЙДИ ЎЗБЕК

Қўлга милтиқ тушса, сиртлонлар қолиб,
Ўзиникин ўзи овлайди ўзбек.
Ҳеч бўлмаса, битта таёқча олиб,
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
Бирдамлик нелигин этолмайди ҳис,
Шул сабаб золимга чўкиб келар тиз,
Шунча буюкларни ҳайдаган эсиз,
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
Гар дўсти юксалса майсача қадар,
Номига минг битта туҳматлар қадар,
Оёқдан чалишни севар нақадар,
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
Дунё ривожланиб, кўкка етган дам,
Ғийбат атрофида бўлишади жам,
Ҳатто, мусофирда юрган бўлса ҳам,
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
Ёки тамғами бу бизга азалдан,
Хонлар бир-бирини тутган қамалда,
Темурий тахт учун қирғин маҳалдан,
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
Маърифат шамига парвона эмас,
Битта зиёлисин ҳимоя қилмас,
Жадидларни отган бегона эмас,
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
Эҳ халқим, фитнага тайёр нишонсан,
Ўзингга урасан темир кишан сан,
Бирлашмасанг, бир кун қулсан – ишон сан...
Бир-бирининг кетин ковлайди ўзбек.
©️ Девонайи Ҳақгўй