Samanyolu (1967).1080p.WEBRİp.x264.-TR.- https://www.imdb.com/title/tt0429055/ TOPIC “There is no woman on earth who does not know [‘understand’ in the novel (p. 69)] that she is loved.” In the scene with ‘Little Man’ (1967) (Sonny Bono) from Franck Pourcel’s album “Je L’aime” (1967), she was able to say to Nejat, who returned from the army ‘without thinking of anything else other than being by his side and being able to breathe the same air’, “I have to go right away. My friends are waiting. You are always home now anyway. I will see you a lot in the evening.” ‘Enjoying inflicting pain on the ones he loves’ is his greatest characteristic. But no one has suffered as much as ‘someone’ (p. 120). Zülâl; “Why are you looking into my eyes like that.” Nejat; “I am watching the stars there. All the lights of the sky shine in them.” Zülâl; “Do you also see the Milky Way?” Nejat; “Yes, it extends towards the land of happiness. Shall we go there too, Zulâl?” Zulâl; “…I thought happiness was in showing off. It turns out that all my happiness was in the golden heart of a being I despised. You loved me only for me. I understood the value of this very late.” (Samanyolu-1940) KONUSU “Yeryüzünde sevildiğini bilmeyen [romanda (sf. 69) ‘anlamayan’] hiçbir kadın yoktur.” Franck Pourcel’in “Je L’aime” albümündeki (1967) ‘Little Man’li (1967) (Sonny Bono) sahnede askerden ‘O’nun yanında olmak, aynı havayı teneffüs edebilmekten başka bir şey düşünmeden’ dönen Nejat’a “Hemen gitmem lazım. Arkadaşlar bekliyor. Nasıl olsa artık hep evdesin. Akşama bol bol görüşürüz” diyebilmişti. ‘Sevdiklerine cefa çektirmekten hoşlanmak’ O’nun en büyük özelliği. Fakat hiç kimse, ‘birisi’ kadar cefasını çekmedi (sf. 120). Zülâl; “Niye öyle bakıyorsun gözlerime.” Nejat; “Orda yıldızları seyrediyorum. Gökyüzünün bütün ışıkları içlerinde parlıyor.” Zülâl; “Samanyolu’nu da görüyor musun?” Nejat; “Evet, saadet ülkesine doğru uzanıyor. Biz de oraya gidelim mi Zülâl?” Zülâl; “…Ben saadeti gösterişte sanıyordum. Meğer bütün saadetim küçümsediğim bir varlığın altın kalbindeymiş. Sen, beni yalnız benim için sevdin. Ben bunun kıymetini çok geç anladım.” Yazarından daha ünlü romanın (Samanyolu-1940