Conan the Barbarian (1982) \ Κόναν ο Βάρβαρος. Περιπέτεια φαντασίας, σπαθιού και μαγείας Σενάριο: John Milius, Oliver StoneΣκηνοθεσία: John Milius Παραγωγή: Raffaella De Laurentiis, Buzz Feitshans Κύριοι Ρόλοι: Arnold Schwarzenegger … Conan Gerry Lopez … Subotai Sandahl Bergman … Valeria James Earl Jones … Thulsa Doom Max von Sydow … βασιλιάς Osric Mako … ο μάγος Sven-Ole Thorsen … Thorgrim Ben Davidson … Rexor Cassandra Gava … η μάγισσα Μουσική: Basil Poledouris Φωτογραφία: Duke Callaghan Μοντάζ: Carroll Timothy O’Meara Σκηνικά: Ron Cobb Κοστούμια: John Bloomfield Υπόθεση: Ο μικρός Κόναν γίνεται μάρτυρας της σφαγής των γονιών του αλλά και όλης της φυλής του, μεγαλώνει σαν σκλάβος και γίνεται ένας από τους μεγαλύτερους μονομάχους της εποχής του. Το τελευταίο τον κάνει να κερδίσει εντέλει την ελευθερία του και του δίνει την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλο τον γνωστό κόσμο, να μορφωθεί και να μάθει πολεμικές τέχνες μαζί με την τέχνη του ατσαλιού. Κάπου σε αυτή την πορεία του, θα αναγνωρίσει το σύμβολο αυτών που δολοφόνησαν τη φατρία του, και η δίψα για εκδίκηση θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη σατανική λατρεία του φιδόμορφου θεού Σετ. Παραλειπόμενα: Τα κύρια γυρίσματα έγιναν στην Ισπανία, γύρω από τη Μαδρίτη και στην επαρχία της Αλμερία, με τα σκηνικά να βασίζονται στον Μεσαίωνα και σε σχέδια του Κόναν από τον Frank Frazetta. Ο Milius απέφυγε σχεδόν εξολοκλήρου τα ειδικά εφέ, προτιμώντας τις μηχανικές κατασκευές και τις οπτικές ψευδαισθήσεις. Ο Schwarzenegger ερμήνευσε σχεδόν όλες τις δύσκολες σκηνές, ενώ τα δύο σπαθιά (κόστους 10 χιλιάδων δολαρίων το καθένα) που χρησιμοποιεί κατασκευάστηκαν πάνω στον χαρακτήρα του. Η διαδικασία του μοντάζ τράβηξε σχεδόν ένα έτος, με πολλές από τις βίαιες σκηνές να κόβονται. Παρότι οι περισσότερες κόμικ και pulp διασκευές στη δεκαετία του 1980 αποτελούσαν εμπορικές αποτυχίες, το Κόναν τα πήγε καλά, παρότι δεν είχε και βοήθεια από την κριτική. Σύμφωνα και με τον Sammon, έγινε το πρότυπο όλων των ταινιών με σπαθιά και μαγεία μέχρι και την έλευση του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ο Milius οραματίστηκε το φιλμ ως μια όπερα με ελάχιστους ως καθόλου διαλόγους. Έτσι, ο Basil Poledouris έγραψε μουσική για σχεδόν κάθε λεπτό της ταινίας, κι ενώ αυτή ήταν η πρώτη του μεγάλη ορχηστική δουλειά.