Moby Dick (1956) / Μόμπυ Ντικ Κλασική θαλασσινή περιπέτεια αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη από τον μεγάλο John Huston. Το γεμάτο συμβολισμούς σενάριο των Ray Bradbury και John Huston είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Herman Melvile. Η ταινία είναι γυρισμένη σε φυσικούς χώρους, σε ένα μοναδικό τεχνικολόρ που κάνει τη φωτογραφία του Oswald Morris να θυμίζει ελαιογραφίες της εποχής του βιβλίου. Η δράση είναι έντονη, με γρήγορους ρυθμούς και συμβαδίζει με τους υπαρξιακούς και φιλοσοφικούς στοχασμούς του πλοίαρχου Άχαμπ. Υπόθεση: Ένα γερό και καλά επανδρωμένο φαλαινοθηρικό, το Pequod, ξεκινάει στα μέσα του 19ου αιώνα από το Νάντουκετ της Βορείου Αμερικής με προορισμό τις επτά θάλασσες, για να κυνηγήσει φάλαινες. Κυβερνήτης είναι ο Άχαμπ, ο μονομανής πλοίαρχος που φλέγεται από μία και μοναδική επιθυμία: Να καταδιώξει ως την άκρη του κόσμου, και να σκοτώσει τον Μόμπυ Ντικ, την τεράστια λευκή φάλαινα που τον σακάτεψε σε κάποιο παληό ταξίδι του. Για να το πετύχει έχει αναλώσει τη ζωή του στη θάλασσα και έχει απαρνηθεί όλες τις χαρές της ζωής. Χρησιμοποιόντας όλη του τη μαγνητική επιρροή και γοητεία της εξουσίας του δεν αργεί να μεταδώσει στο πλήρωμά του το φανατικό μίσος του και να συμπαρασύρει τους πάντες σττην αυτοκαταστροφική εμμονή του εναντίον του φοβερού πελώριου κήτους.... Τί συμβολίζει άραγε ο Μόμπυ Ντικ; Γιατί τον μισεί τόσο θανάσιμα ο Άχαμπ; Είναι άραγε ο Μόμπυ Ντικ η ενσάρκωση του απόλυτου Κακού, το οποίο πρέπει να εξολοθρεύσει; Για τον υποπλοίαρχο Στάρμπακ ο Μόμπυ Ντικ είναι απλά μια λευκή φάλαινα, το αληθινό κακό είναι ο σκοτεινός πλοίαρχος Άχαμπ με την ανίερη αλαζονεία και τον μέχρι παραφροσύνης φανατισμό του. Η βλάσφημη άποψη, την οποία φαίνεται να υιοθετεί ο Άχαμπ, είναι ότι ο Μόμπυ Ντικ συμβολίζει τον ιδιο τον Θεό, έναν σιωπηλό και σαδιστή Θεό, που βρίσκει ευχαρίστηση να βασανίζει και να ακρωτηριάζει τα δημιουργήματά του. Ο Άχαμπ θεωρεί τον εαυτό του ταγμένο να σκοτώσει τον Θεό. Λέει σ’ένα του διάλογο με τον Σταρμπακ << όλα τα ορατά πράγματα δεν είναι παρά χάρτινες μάσκες.... Κάτι το ανεξιχνίαστο αλλά προικισμένο με λογική πλάθει τις μορφές τους. Η άσπρη φάλαινα με αγγαρεύει. Με καταπλακώνει! Και ωστόσο δεν είναι παρά μια μάσκα... Είναι το πράγμα πίσω από την μάσκα, αυτό που μισώ πρωτίστως. Το κακόβουλο πράγμα που έχει μαστίσει και τρομοκρατήσει τον άνθρωπο από την αρχή των χρόνων! Αυτό που βασανίζει και ακρωτηριάζει το γένος μας. Που δεν μας σκοτώνει εντελώς αλλά μας αφήνει να ζούμε με μισή καρδιά και μισό πνευμόνι. Μην μου μιλάς εμένα για βλαστήμια, άνθρωπε! Θα χτύπαγα και τον ήλιο, αν με προσέβαλε.>> Μέσα από τους μονόλογους του Άχαμπ και τους διαλόγους του με τον Στάρμπακ προβάλουν όλα τα σκοτεινά και αναπάντητα ερωτήματα, που βασανίζουν το ανθρώπινο γένος από την αυγή της εμφάνισής μας... Στους κύριους ρόλους: Gregory Peck: Κάπτεν Άχαμπ Leo Genn: Υποπλοίαρχος Στάρμπακ Richard Basehart: Ίσμαελ James Robertson Justice: Κάπτεν Μπούμερ Harry Andrews: Σταμπ Friedrich von Ledebur: Κουικουέγκ Orson Welles: Πατήρ Μέιπλ Καλή θέαση