Sevmek ne tuhaf şey… Mutluluğumun kaynağı da sensin, acımın sebebi de… Burnumun direği sızlıyor seni düşündükçe, üzülüyorum. Oysa ne güzel hayallerim vardı… Ne çok dua etmiştim birlikte yaşamak, birlikte yaşlanmak, birlikte ölmek için. Her şeyin en güzelini seninle yapmak için ne kadar heves- liydim oysa… Şimdi bütün heveslerim kursağımda birer kördüğüm, bütün duygularım yaralı… Hayattan hiçbir beklentim yok artık… Seni bekledim de ne oldu sanki? İster dünya yıkılsın bu saatten sonra, isterse kıyamet kopsun. Artık ne olacaksa olsun! Ben körü körüne bağlanırken sana, sen içten içe öldür- müşsün ya beni; canın sağ olsun. Bir daha sever miyim böyle, hırpalar mıyım kendimi yok yere… Bu da bana ders olsun! Bu ders son olsun… EZGİN KILIÇ