Уберите лишние метки и подтвердите оставшиеся, если они определены верно
Убраны из меток0
Подтвердить метки
Отмена
Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν / Ivanovo detstvo (1962).
Αντιπολεμικό δράμα του σοβιετικού σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκυ.
Ο Ιβάν (Nikolay Burlyaev) είναι ένα παιδάκι δώδεκα ετών που μένει μόνος του στον κόσμο όταν οι Γερμανοί σκοτώνουν την οικογένειά του και πλέον στις τάξεις του Ερυθρού Στρατού, ως ανιχνευτής, προσπαθεί να εκδικηθεί. Σε μια τέτοια αποστολή ανίχνευσης, κατά την επιστροφή του στην βάση γνωρίζεται με τον νεαρό υπολοχαγό Γκάλτσεβ (Yevgeni Zharikov) και ο τελευταίος μαθαίνει για την τραγική μοίρα του μικρού Ιβάν. Για όλη την μονάδα, από τους απλούς στρατιώτες μέχρι και τους διοικητές, ο Ιβάν είναι ένα αγαπητό παιδί για το οποίο όλοι συμπάσχουν και φροντίζουν και μάλιστα ο διοικητής (αντισυνταγματάρχης Γκριαζνόβ) θέλει να τον υιοθετήσει (όπως άλλωστε και ο λοχαγός Χόλιν). Ανησυχώντας για την τύχη του, αποφασίζουν να τον στείλουν στα μετόπισθεν σε στρατιωτικό σχολείο, πράγμα που δυσαρεστεί τον Ιβάν ο οποίος θέλει να πολεμήσει και να εκδικηθεί.
Το νωθρό και ελώδες τοπίο, εκτός από τους βομβαρδισμούς του γερμανικού πυροβολικού και τις φωτοβολίδες βραδείας καύσης, τις διακόπτει και η όμορφη παρουσία της νοσοκόμας Μάσια. Το αμήχανο αίσθημα μεταξύ της Μάσια και του Γκάλτσεβ αποτελεί μια υποενότητα της ταινίας. Βέβαια ο Χόλιν, ως πιο έμπειρος, με το κτητικό – επιθετικό ύφος του καταφέρνει να την φιλήσει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Σε μια αποστολή ανίχνευσης, ο Χόλιν και ο Γκάλτσεβ θα συνοδεύσουν τον μικρό Ιβάν στην αντίπερα όχθη του ποταμού (όπου είναι και ο εχθρός) και θα πάρουν τα πτώματα των δυο συντρόφων τους που είχαν κρεμάσει οι Γερμανοί σε ένα δέντρο με την επιγραφή «Καλώς Ήλθατε» (οι οποίοι Γερμανοί δεν φημίζονται για το χιούμορ τους). Αυτή είναι και η τελευταία στιγμή που θα είναι και οι τρεις μαζί.
Το τέλος του πολέμου βρίσκει τον Γκάλτσεβ στο Βερολίνο, αμίλητο, με το πρόσωπο χαρακωμένο από τις κακουχίες, μέσα σε ένα κτήριο (θεωρητικά της Γκεστάπο) όπου ανακαλύπτει τον φάκελο του Ιβάν και το τραγικό τέλος του.
Η ταινία κλείνει με τον ίδιο τρόπο που άρχισε, με τον Ιβάν να τρέχει ανέμελα, με την αδελφή του, τελείως αθώος. Φυσικά ο Ταρκόφσκι στην ταινία κάτι θέλει να πει με τον συμβολισμό των δέντρων. Μέσα από την σημειολογία του πλάθει μια ιστορία για την χαμένη παιδικότητα.
Показать еще
На видео отмечены:
Присоединяйтесь — мы покажем вам много интересного
Присоединяйтесь к ОК, чтобы посмотреть больше интересных видео и найти новых друзей.