Предыдущая публикация
Հայերենիքը ձեր դատարկ տունը չէ, ձեր անտեր թողած փողոցն ու կարոտից ճաքած շենքերը չեն, հայրենիքը ծնողի պես է, օր կթողնիս ու կերթաս, նման է ծնողին ծերանոց տանելուն՝ հետո դժվար հետ բերես ու հաշտվիս իրա հետ։ Ամեն մեկդ լավ եղնելու հույսով կերթաք, բայց հայերենիքը հենց դուք եք, դու՛ք։ Չեմ մեղադրե, իրավունք չունիմ, բայց ամեն գիշեր կուշտ քնելն է ավելի ազնի՞վ, թե մնալ ու քու հիվանդ ծնողիդ տեր կանգնելը …
Следующая публикация
Нет комментариев