Тормыш – поезд.

Ыргыла ул
Билгесез, ят елларга.
Өметсезлек, бушлык көле
Ятып кала шпалларга.
Чылбырланган вагоннарда
Зынҗырланган җаннар бара.
Ыргый поезд, язмышларның
Кыргый җилен ера-ера.
Кемдер күптән бу сәфәрдә,
Кем утырды яңа гына...
Кизәнсәң дә, сугалмыйсың
Син дөньяның яңагына.
Дөнья үзе кыйный сине,
Уңлы-суллы, уңлы-суллы.
Безгә дигән өлешме бу,
Яшәү дигән җәза шулмы?!
Ыргый поезд... «Яшәргә!» дип,
Кайный җанда укталышлар.
Кайда «Бәхет», «Шатлык» дигән
Без төшәсе тукталышлар?
Юк, туктамый, җилдерә ул,
Хәтсез хәтерләрне иңләп.
Юл буенда безгә дигән
Тукталышлар кала иңрәп.
Көтә безне соң тукталыш...
Соңгы... «Сагыш» атындагы. –
Рельсларның кочаклашып
Тәүбә кылган чатындагы...
Рәмис Аймәт
#укы