Авырлыклар килгән чакта,

Вакытны диләр дәва.
Якыннарың югалтып та,
Түзәргә генә кала.
Сәгать саный минутларны,
Вакыт калмас тукталып.
Ничек тә узар ул гомер,
Шатланып, я сыкранып.
Язмышка да күнегәсең,
Тормышлар да җайлана.
Ачысын да, төчесен дә,
Татыйсың бу дөньяда.
Әйе, бар да бара, кирәгенчә
Түзәсең бар нәрсәгә.
Вакыт узар, йөрәк түзәр,
Яра калыр мәңгегә.
Әтиеңме, әниеңме,
Газиз балаң, сөйгәнең.
Аерып ала курмәсен,
Ходай үзе биргәнен!
Рәсилә
#укы