Гөл МИРҺАДИ.

Адашкан сер. Повесть (1)
Арудан бигрәк аның йөрәген көнләшү хисе кимерә, миендә баягы уе, әрнүле теләге кабатланып, болай да тулган күңелен кузгатып тик тора. Еламаска тырышса да битләре буйлап яшьләре тәгәри башлый. Урманнар арасында мышнап йоклаган бер напарник малай, мыгырданып йөргән кайгылы исерек ир, күши-күши йокысына оеган маллары арасында, сүнеп барган учак янында ялгызы гына калган үзен, мәхәббәтеннән аерган язмышын уйлап, ул тагын да ярсып, үксеп елый башлый… https://tulpar.info/articles/ch-chm-s-r/2025-09-10/g-l-mir-adi-adashkan-ser-povest-1-4381574