Предыдущая публикация
Үзеңнән сора. Повесть (1)
– Камилә! – диде Хөснулла әкрен генә. Теге эндәшмәде. Шуннан ул кычкырыбрак эндәште. Ләкин җавап һаман юк. Аптырагач, егет аны муеныннан алды, уятырга теләде. Ә кызыкай күзен ачмыйча гына башын аңа таба борды да күкрәгенә куйды. Хөснулла аның арыган, ләкин матур йөзенә, алсуланып торган ирененә карап торды да, түзмәде, үбеп алды. Ә Камилә, карышасы урынга, көтмәгәндә аның муеныннан кочаклап алды. Егет тагын татлы иреннәргә үрелде. https://tulpar.info/news/ch-chm-s-r/2024-05-16/nail-kotdusov-ze-n-n-sora-povest-1-3770429
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 6