"Мин монда дөнья көтәм, бала карыйм, ә син һаман төн уртасына кадәр күңел ачып утырасыңмы? – Ул берчә Хәсәнгә, берчә бүтәннәргә тишә язып карады. – Җитмәсә, чәй эчеп утырасың. Әллә сине өйдә ач тотаммы?"

Наил КОТДУСОВ. Үзеңнән сора. Повесть (9)

24 май Уфада “Китап-Байрам” икенче Халыкара китап ярминкәсе башланды.

Менә аңа озакламый кырык та тулыр. Ә аның ни юньле эше, ни юньләп төпләнгән урыны, ни адәм рәтле йорты юк. Болай гына, барсы да вакытлыча... Әйтерсең да тагын каядыр барасы, ныклап урнашасы бар... Шәһәр дә аны ка...

«Күпме атеистик лекцияләр укыла, динне танымаска өндибез, ә Аллага ышанучылар арта бирә. Нишләп алай? Дин әһелләренең кешене ышандыра алуларының сере нәрсәдә?.. Гомумән, дин үлемсезмени?..»

“Довлатов йорты” соңгы елларда Уфадагы  популяр урыннарның берсенә әйләнде.

Урыс теленә тәрҗемәдә А. Баймөхәммәтовның өч повесте дөнья күргән.

Аюлар килеп чыккач, башта куркып калдым. Күз алдыма әнием килеп басты. Болар мине ботарлап ташласа, ул улын ничек табар дип уйлыйм. Агачка менсәм, арттан менәчәкләр.

Нинди уңмаган кеше соң?! Шәһәргә барды — шәһәр якты чырай күрсәтмәде, инде туган җирендә ике кулына бер эш юк... Район үзәгеннән кайтты да, тагын эчәргә сабышты.

– Ә-ә-ә! – диде Хәмидә. – Сез ачуланышкансыз икән. Син риза булмагансыңдыр.

Уйлады, уйлады да, Хөснулла хат язды: «Камилә, мине гафу ит, мәхәббәтем хакына. Башкача һич тә җәберләмәм, коткар!»

Русиядә талантлар беткәнме әллә? Безнең халык японнан, яки шведтан кимме?!. Һич тә юк! Бары тик бездә әнә шул талантларга аяк чалучы күп. Илебездә тигезлек бит! Ягъни эшләсәң дә акча бирәләр, эшләмәсәң дә. Шулай ...