Қадим замонда бир улуғ авлиё зот

нихоятда илмли бўлган экан.
Шогирдлари нихоятда кўп бўлиб,
кимдир хадис илмидан, кимдир хол
илмидан ёки хар хил илмлардан
сабоқ олишаркан. Бир куни уста
шогирдларини имтихон қилмоқчи
бўлибди ва шогирдларига айтибди:
“Менга дунёдаги энг керакли ва
қиммат ноёб нарсани келтиринг”.
Эртаси куни бомдод махали
шогирдлар бирин кетин ўзлари
олиб келган нарсаларни олиб кела
бошлашибди. Ким олтин яна ким
харир мато, кимдири эса нон,
кимдир китоб лекин бундан
устаниннг кўнгли тўлмай жим бир-
бир кузатибди. Шогирдларни ёши
хар хил ким 30 да ким дири 18 да
охирда. Бир болакай ёши 11-12
ларда кафтида ниманидир
муштлаганча кириб келибди ва эй
устоз мен олиб келдим дебди. Уста
қани ўғлим нима экан деса. Мен
сизга жаннатдан тупроқ олиб
келдим, жаннатдан парча олиб
келдим дебди. Уста табассум қилиб
қани кўрсатчи ўғлим. Болакай
қўлида тупроқни кўрсатибди. Устоз
ўғлим бу тупроқку, у жанантданми ?
деса. Ха устоз бу жаннатдан. Мен
хадис эшитганман, унда жаннат
оналар оёғи остидадир деганлар
пайғамбаримиз (с.а.в.). Мен бугун
онам билан кўчада сайр қилдим ва
мен энг суйган зот онаизоримни
босган изларидан тупроқ обкелдим
дебди. Онам мен учун энг азиз зот
ва уларни босган излари жаннатдир.
Мен шу жаннат учун тирикман ва шу
хаётда жаннатни қўлга киритишим
учун онам босган излари мен учун
қимматдир ва бу жанннатдан парча
устоз деганакан. Уста болани
қучоқлаганча кўзида ёш билан
севинибдилар . . . ! ! !
Хўш қизиқ жаннат оналар оёғи
остида, онажон сизни яхши кўраман
жаннатим деганингизни эслай
оласизми . . . ! ! !