МУСОФИР..... 💦

(19.20 - қисмлар) (воқийлик асосида ёзилди.) Муаллиф: Шухрат Махматмуродов Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм... Ассалому алейкум азизларим... Соғ саломатмисизлар.... Ҳикояларимни ўқиётган барча инсонларга ўз миннатдорчилигимни билдираман....коментларда ўз фикр ва тилакларини билдираётганларга эса алоҳида раҳматлар айтаман... Ҳикояларим ёқаётган бўлса лайк ва коментларингизни кутиб қоламан.... Калитлаб бораяпман, ҳоҳловчилар груҳимиз теги дан топиб ўқишга осон бўлиши учун....келинг ҳикоямни давомини ҳавола қиламан...марҳамат Кунлардан бир куни ишда эдим. Телефоним жиринглаб қолди. Олиб қарасам қўшни холани номери экан. Ишимни тўхтатиб телефонимни куттирмасдан кўтардим. Бошида мени қаерда эканлигимни билиш учун доим хавотир қўнғироқ қиляпти деб ўйладим. -- Алоо...хола яхшимисиз....?- дея гапим тугамасдан. -- Кечирасиз холангиз жудаям оғир аҳволда...иложи борича туман марказий шифохонаси тез етиб келинг.-деган эркак кишининг овози келди ва мен эшитишим билан гўшакни қўйди. Бироз бу хабардан кейин шокка тушиб қолдим. Танам ўзимга бўйсўнмасди. Жойимга ўтирдим суянибгина. Энди нима бўлади....мени онамдек меҳрибонимга нима қилди экан? Ёнимдаги шеригимга ҳам ҳеч нарса демасдан, уст бошимни алиштириб кўча югуриб чиқдим. Шеригимни ҳай ҳайлаганиям эшитилмади. Қулоғим шовқун бўлгандек фақат ғунғилларди. Ҳеч нарса эшитилмасди. Кўчага чиқишим билан такси турган экан, шартта ўтириб олдим. -- Туман марказий шифохонасига ҳайданг.! -дедим. Ҳайдовчи ҳайрон....бир нималар деди, аммо бу сўзлар қулоғимга эшитилмади. Жўнадик...хаёлимга машина секин бораётгандек туюлаверар, нуқул ҳайдовчига тезроқ юришини қайта қайта айтаверардим. Худди светафор чироқлариям атай қизил ёниб тургандек туюлаверарди менга ўша пайт. Ичимда пичирлаб фақат холамни аҳволи яхши бўлишини Худодан сўраб нола қилаверардим. Касалхона ёнига машина тўхташи билан шошилиб тушдимда, қабул хона эшиги томон чопдим. Ортимдан кимнидир бақиргани эшитилдию, аммо мен ортимга қарамадим.... фақат олдинга югурдим. -- Холамни аҳволи яхшими, қайси бўлимда...нечинчи қават?- сўрадим навбатчи аёлдан. --Кечирасиз...холангизни исми ким, фамилияси нима, қачон олиб келишган?-дея саволга савол билан жавоб бериб, қўлида рўчкасини ушлаб ўша ҳамшира қараб турарди менга. Қўшни холамни фамилияси тугул исминиям билмайманку...э тўхта исми Аля хола... -- Алина....исми, мен ҳам билмайман қачон олиб келишганини...Менга ҳам боягина қўнғироқ қилишди оғир аҳволда деб.-дедим. Менга холамни телефонидан қўнғироқ қилган духтир ёнида навбатчи ҳамшираям бор экан ўша пайт. Шошибгина гапларимдан англаб; -- Сиз ўша онахонни жиянимисиз....учинчи қават 21 палата.-деди оқ халатни узатиб. Халатни олиб елкамга ташладим. Шошилганимча зиналардан сакраб сакраб тепага чиқа бошладим. Хаёлимга зиналар ҳам ҳечам тугамайдигандек бўлиб туюлаверарди. Учинчи қаватга кўтарилишим билан залдаги эшиклардан 21 рақамини излай бошладим. Залнинг охиридаги эшик ўша мен қидирган хона эди. Эшикдан шошилиб кирдим. У ерда иккита духтир холамга қарашаётган экан. Бири билагидан укол қилар, иккинчиси эса нарига қўлига томизиб қўйилган осмага қараб турарди. Холамни оғзигаям сунъий ҳаво юборгич мосламаси ўтнатилганди. Қўшни хола...мен уни деярли ёшлигимдан яъни болалигимдан танирдим. Доим онам ишга кетгунича мени у кишига ташлаб кетарди. Холамни фарзанди йўқ бўлиб, шу сабаблими аламдан эри кўп ичар, доим холамни айблаб уришарди. Ҳатто баъзида холам эри ичган кунлари бизникига ўтиб ёширинарди. Холамда нима айб, ўзи доим ичиб юрса, холамни урса сўкса....дердим. Шундай кунлардан бирида уйимиз эшиги қўнғироғи чалинди. Ярим тун эмасми. Мен ўн ёшлардаман....Онам билан иккаламиз яшардик. Отам бизни ташлаб кетган пайтлари эди. Мен куни бўйи ухлаганлигим сабабми ҳечам уйқум келмасди. Китоб ўқиб ётардим. Қўнғироқ яна ва яна чалинаверганидан сездимки онам эшитмаган. Онамни хонаси томон бориб эшиги ёнидан чақирдим. Онам уйғонмадилар. Онам ҳам бир ўзлари рўзғор учун югуравериб чарчаганда бояқиш. Ўзим секин эшик ёнига бориб эшикни очдим. Қарасам Аля хола эшик олдида турарди. Ишонасизми боши қип қизил қон эди. Кўзлар жиққа тўла ёш...куттирмасдан тезгина ичкарига кирди. -- Болам узр силарниям безовта қилдим. Онанг улхлаяптими...майли ишлаб чарчаган дугонам.-дея тўғри ошхонага кирдик. Мен бинт олиб чиқдим, холам айтгандек бошларини боғлаб қўйдим. Юзларига оққан қонларни бир латтани намлаб ўша қонларни арта бошладим. Холам эса менга тикилиб қараб турардилар. Кўзларидан кўз ёш томчилари ёноқларига томар, холам эса пиқ пиқ ўксиниб йиғлар эди. Қанийдия шу холамгаям фарзанд берса, шунда балким эри ароқ ичмасмиди...ёки хафаям қилмасмиди....дея ич ичимдан шу гапларни хаёлимдан ўтказдим. Тўғриямда.... -- Сиз кимсиз...нега эгинигизда халат йўқ...бу ҳолатда ким кирғизди сизни?-саволга тута бошлади ҳалиги духтирлардан бири. Мен хаёл билан бўлиб ҳатто қабул хонада қўлимга тутқазган халатниям киймасдан қўлимда ғижимлаб кўтариб олибман. Халатни олиб кийдим. Ва ўзимни таништирдим. Менга холамни телефонидан қўнғироқ қилган духтир шу киши экан. Менга яқинроқ келиб, мени таниб ташқарига бошлади. Мен ҳам индамасдан изидан боравердим. Сал юриб бир хонага кирдик. У эшикда бўлим бошлиғи деган ёзув турарди. Ичкарига кирдик. Тўрга стулга бориб ўтирди ва мениям ёнбош томондаги стулга ўтиришимни айтди. Мен ҳам жойлашиб ўтирдим. -- Хуллас гап бўндай ука....сизни холангизни оғир аҳволда ҳушсиз ҳолида йиқилган жойидан тез ёрдам машинасида олиб келишди. Қон босими кўтарилиб, сиқилиш оқибатида йиқилган....йиқилганда орқа бош суяги ёрилган. Кўп қон йўқотган. Биринчи ёрдамни кўрсатдик...аммо ҳали ҳам ҳушига келмади.....менимча комага тушган....мияга қон қуйилиш хавфиям йўқ эмас. Қўшнилардан суриштирдик фарзанди йўқ экан. Фақат сизни айтишди яқин жияни деб. Энди фақат кутишда бошқа иложимиз йўқ...яратган ўзи шифо берсин. Энди доим хабарда бўлиб туринг. Укол дори керак бўлса айтамиз. - дея ўрнидан туриб келиб елкамга бир икки уриб қўйди духтир. -- Мен ҳозир холамни бориб кўрсам бўладими?-сўрадим. -- Бўлади лекин барибирам ҳозир сизни эшитмайди.-деди. Мен духтирни хонасидан чиқиб тўғри 21 палатага бордим. Холам бечора оппоқ кийимда ухлаб ётарди. Бир қўлининг билагидаги томирида игна санчилган, юқорида осилган дори томиб тўғри унинг томири ичига кириб кетарди. Стулни олиб ётган краватига яқинроқ қўйиб ўтириб олдим. Озғин кўп йиллик меҳнатлари таъсирида томирлари бўртиб чиқиб қолган қўлини икки қўлим билан мақкам ушлаб юзларимга қўйиб ич ичимдан ўкиниб йиғлардим.Лекин духтир айтгандек холам қимир этмас, ҳеч нарсани сезмасди. Бечора холам...жудаям раҳмим келди. Нима кун кўрди бу ҳаётга келиб. Шу ўй хаёллар билан пастга зина орқали тушиб келдим. Дарвоза томонга қараб бордим. Қарасам боя мени олиб келган таксичи бола машинасига суяниб турибди. Яқинроқ боргач гап бошлади: -- Биродар боя йўл кираниям бермасдан шошиб тушиб кетдингиз. Шунга иложсиз сизни кутиб ўтирибман. -деди таксист. Уялиб кетдим...тўғриси. Пулини бериб яна ўзи билан уйга кетдим. Овқат қилиш учун магазиндан гўшт ва бошқа маҳсулотлар олдим. Уйга бориб овқатни бошладим. Бир гапни аниғини эшитиб жудаям жаҳлим чиқди... Озиқ овқат маҳсулотларни олиб уйга бордим. Бирор овқат пишириб яна касалхонага холамни кўргани боришим керак эди. Чўнтагимдан кириш эшигини очиш учун калитни олдим. Калитни тиқиб эшикни оча бошладим. Бир пайт лифтни эшиги очилиб кимдир чиқиб ўша ерда бироз туришди. Овозлар, ўзаро суҳбатлар қулоғимга чалинди. Яхши қулоқ тутсам таниш овозлар. Ҳа худди ўзи сингилларимни овозлари эди. То улар уй эшиги олдига яқин келгунларича мен кўринмасдим. -- Опа анави қари жодугарни зўр қўрқитдингизда.... энди ўлса керак қон босими кўтарилиб. - деди кичиги. -- Ўзиям шуда... анави жиноятчи барибир бир куни қўшнини бор йўғини уйида йўқ пайти тунаб кетиши аниқку.- давом этди каттаси. Шунда бирдан миямга урилди. Демак холам бекорга йиқилмаган... бекорга қон босими кўтарилиб кетмаганлигини аниқладим. Холамни шу меҳрсиз сингилларим гап билан йиқитишган. Атай эшикка калитни тиқиб, уларни келишини кутдим. Хохолашиб яқинлашиб келар, мени борлигимни ҳечам сезишмасди... Мени эса жаҳлим чиқар, уларни яқинлашиши янаям жинимни қўзитарди. Сингилларим мени кўриб жойида қотиб қолишди. Мени юзимга қарай олишмасди. Эссиз... болалигида қанчалар меҳрибон самимий қизча эдилараа.... Айниқса каттасини жудаям кўп эркалатганман. Доим кўтариб юрардим. Онам ишда, ўгай отамни эса унга меҳриниям бергиси келмасди. Доим жазманлари билан улфатчиликдан ортмасди. Онам бечора югурарди, еларди рўзғоримизни ками бут бўлсин деб. Синглимни озгина қўлимдан тушурсам йиғларди. Онам эса доим.... -- Ҳа болама, синглингни қўлга кўтариб ўргатиб ташлабсан. Энди инжиқланаверади... доим қўлингда кўтариб юрмасанг кўнмайди. -дердилар. Онажоннн.... қаердасиз келинг шу қизларингизга тушунтиринг, айтинг мен ёмон акамаслигимни.... онажонн ёки мени ҳам чақиринг ёнингизга жудаям қийналиб кетдим.... дегим келар, ич ичимдан эзилар эдим. Тўғри рўпарасига чиқдим. -- Ким хафа қилди холамни? нима дединглар? Майли мен ёмон ака эканман холамда нима айб? Қани гапирингларчи!- дедим. Катта синглим сал бетга чопарроқ характери борлиги сабаб , тўғри рўйи рост нима деган бўлса барчасини гапириб ташлади. Ҳатто мени ёмон кўришини нафратланишиниям рўйи рост айтиб ташлади.... жигарим .... аяб ҳам ўтирмадияя..... жудаям ҳўрланиб кетдим. Ака бўлиб туғилганимга минг пушаймон едим. Шу сингилларим зориқмасин деб қанча ёмон одамлар билан ишламадим. Эссизззз -- Эшитиб қўйинглар, иккаланг ҳам... ҳозир холам ҳушсиз, кома ҳолатида ётибдилар. Агар холамга Худо кўрсатмасин бирор гап бўлиб қолса кейин ўзинглардан кўринглар. -дея эшикни очиб ичкарига кириб кетдим. Нарсаларни ошхона столи устига қўйиб , деворни жаҳл устида муштларим билан бир икки ўрдим...кейин ўтириб бироз йиғладим. Шу аснода анча ўтириб қолибман. Хаёлимда онам рахматли елкамдан туртиб ; * болам....мен сени ёмон эмаслигингни биламан....сен ҳечам ўкинмагин. Тур ўрнингдан...дугонамдан тез хабар ол...аҳволи оғир...* деган гапи хаёлимда қулоғимга эшитилгандек бўлди. Тезгина ўрнимдан турдим. Масаллиқларни тозалаб гўштни солиб шўрвача осдим. То овқат пишгунича холамни тоза кийимларини тахлаб бир каттароқ сўмкага солдим. Унгача овқат ҳам пишибди экан. Кичикроқ идишга картошка , сабзи, гўштларини ва шўрвасдан ҳам солдим. Боя нонвойхонадан иссиққина тандир нондан ҳам икки дона олгандим. Барчасини бир пакетга солиб , икки қўлимда кўтариб пастга тушдим. Таксига ўтириб тўғри ўша касалхонага жўнадим. Кечаси гумбура қасир момақалдироқ шовқинидан уйғониб кетдим. Дедни ҳикоясини тинглайвериб ухлаб қолибман. Куни бўйи ишладик, чарчабман роса.... Секин ўрнимдан пастга тушдим. Қарасам дед ўраниб ухлаб ётибди экан. Уни уйғотиб юбормасдан секингина илгакдан курткамни олиб, елкамга ташлаб ташқарига чиқдим. Ташқарида эса шунақанги чақмоқ чақардики, худди кун ёришиб кетгандек бўларди. Бир оздан сўнг шатирлаб ёмғир бошланди. Шунақанги кучли ёға бошладики, худди пақирлаб сув қўяётгандек эди гуё. Секин ичкарига кириб жойимга ётдим. Тонг отди ҳам...ёмғир ҳа деганда тинавермагач, амаким қўнғироқ қилиб бугун ишга чиқмаслигимизни айтиб қолди. Дед билан нонушта қиволганимиздан кейин мени қистовим билан ўз ҳикоясини давомини бошлади. Машинада боряпману, хаёлимда ҳали ҳам холамни дуо қилиб борардим. Мени пичир пичирлашимни эшитган таксичи ҳам менга қараб қараб қўярди. Ичида балким бу жинними, ўзига ўзи гапириниб келаяпти дегандир. Лекин уни бу хаёлидан ўтказган гаплари мени қизиқтирмасди. Асосийси холам соғайиб кетсалар шуни ўзи мени бахтим эди. Манзилгаям етиб келдик. Лекин бу сафар худди олдингидек хижолатга қолмай деб таксичини пулини бериб тушдим. Лифтни ҳам кутмасдан тўғри учинчи қаватга чиқдим.... 21 палатага бордим. Холам бечора ҳалиям оғзида сунъий ҳаво берадиган мослама билан ҳушсиз ётарди. Мен эшикдан киришим билан ёнидаги ҳамшира қиз салом бериб ўтирган жойидан турди. Негадир шу қизча эътиборимни нимаси биландир тортди. Балким ўзим келишган йигитманку шунга бироз тикилиб қолгандир. Айтмоқчи мен бироз кўзга яқин йигит бўлганлигим учунми мени кўп қизлар севиб қолишган. Ўзимни мақтамадим......танишларим кўпи шунақа дейишарди. Қанчаси дўстларим орқали учрашувга таклиф қилишган... лекин мен унамаганман. Балким ҳоҳиш бўлмагандир.... йўқ вақт бўлмаган, рўзғорни боқиш керак эди. Ўша ўгай отам бизни ташлаб жазмани билан кетиб қолгач, Онамга рўзғорни камини тўлдириш учун ёрдам беришим керак эди. Онам бу ёруғ дунёни тарк этгандан сўнг эса ҳаммаси мени бўйнимга қолган. Мана шу мендан кимларнидир ёлғон ғийбатига учиб юз угириб кетган сингилларим яхши яшасин, ўқисин деб ҳеч бир қизга қарамаганман, севишга вақтим ҳам бўлмаган. Ҳамшира палатадан чиқиб кетгач қўлимдаги нарсаларни стол устига қўйдимда, стулни холамни ётган краватига яқинроқ қўйиб жойлашиб ўтириб олдим. Холамни қаварган табаррук қўлларини қўлларим билан ушлаб, юзимни қўйиб бироз ўтирдим. Кейин эса холам билан гаплаша бошладим. Холам гапирмайдиларку, ўзимча суҳбатлаша бошладим. Ҳатто духтир айтган гапларга ҳам эътибор бермасдим. * Холажон....илтимос мени ташлаб кетманг, онамдан кейин менга энг меҳрибон инсонимсизсиз....биламан анави мендан юз угирган сингилларим сизни дилингизни оғритибди. Мен улар учун ҳам кечирим сўрайман....мен унақа сизни тунаб кетадиган бола эмасман. Сиз мени онамни ўрнига онамсизку қандай бу гапларни ақлига сиғдира олишди экана....Илтимос холажон кўзингизни очинг. Мен кетмайман денг.... сизсиз мен нима қиламан кейин....Ҳеч бўлмаса бирор ишора беринг....умид беринг холажон...* дедимда қўлларидан ўпиб йиғладим. Бир оздан кейин қўлимни бир бармоғи билан секин уриб қўйди. Аллох ўзингга шукр....бу холамнинг ҳали тириклигидан хабар эди. Мени гапларимни ҳаммасини эшитаётганидан далолат эди. Жудаям хурсанд бўлдим. (давоми бор) #Крикдуши //Шухрат Сертолово. 23.07.2022