МУСОФИР..... 💦

(17.18 - қисмлар) (воқийлик асосида ёзилди.) Муаллиф: Шухрат Махматмуродов. Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм... Ассалому алейкум азизларим... Соғ саломатмисизлар... Биласизларми груҳимизга иштирокчилар кириб кела бошлагач жўдаям хурсанд бўлардим. Лекин ҳозир эътибор ҳам бермай қўйдим. Нимага биласизларми...чунки иштирокчилар кўпайгани билан груҳимизга. ижодкорлар томонидан қўйилаётган ибратли, қизиқарли ҳикояларни саноқли инсонлар ўқишяптилар... Ҳикояларимни ўқиётган инсонлардан жудаям миннатдорман....келинг ҳикоямни давомини ҳавола қиламан...марҳамат Шунчалик кўп ичган эканманки, зўрға оёқда турардим. Ўрнимдан тураман деб тўқнашиб ерга йиқилибман. Ошхона эгаси яхши одам экан, мени ишчиларига айттириб, ичкарига олиб киришиб ётқизишибди. Кейин билсам аслида буни қўшни хола изимдан келиб улардан илтимос қилибди экан. Бир маҳал уйғониб кетдим. Бошим тарс ёрулгудай бўларди. Қарасам атроф нотаниш жой. Катта стол устида ётардим.... ташқарида ёлғиз бир чироқ ғира шира ёруғлик бериб турарди. Ўрнимдан турмоқчи бўлдим, кучим етмади. Яна жойимга ётиб қолдим. Вақт эса тонгга яқинлашиб қолганини нариги хонадан эшитилган бомдод номози орқали билдим. Бомдод номозини баландроқ овозда ўқиётган диндошимни қироати жудам яхши экан. Жойимда сармаст бўлиб ётавердим. Ўқилаётган номоз мени аллалаб қўйди....яна ухлаб қолибман. Деднинг ҳикояси мени ҳам аллалабди шекилли, тонгда тефалнинг қайнаган овозидан уйғониб кетди. Қарасам дед жойида йўқ. Пластмассалик офтобага илиқ сув солиб кўтариб чиқиб кетди. Юз қўлини ювиб олгунча бироз мизғиб олай дедиму, жойимга яна ётдим. Бир пайт қулоғимга паст овозда ўқилаётган номознинг овози эшитилди. Жудаям ёқимли эди. Мен худди туш кўраётгандек эдим гуё. Бу овозни ёшлигимдан эшитардим. Қишлоққа бувамларникига кўп борардим. Бувам номозни канда қилмасдилар. Қизиқиб секин жойимдан турдим. Вагонимизни бир бурчагида жойномоз устида дед номоз ўқиб турарди. Биласизми ич ичимдан қувониб кетдим....... Ўша куни ароқ ичмагани бир қувонтирган бўлса, бугун бомдод номози тонгдан хурсанд қилди. Секин ҳалақит қилмасдан ташқарига чиқиб кетдим. Бир пайт телефоним жиринглаб қолди. Қарасам амаким. -- Ассалому алейкум амаки...яхшимисиз. -- Ваалейкум ассалом....дед яхшими...дори ичирмадингми, зарурат бўлмадими?- дея сўради. Мен ҳаммаси яхшилиги, ҳатто тонгдан номоз ўқишни бошлаганиниям айтиб суюндим. Амаким яхши дея ишга чиқишимизни дедни ёлғиз қолдирмаслигимни яна бир бор тайинлади ва гўшакни қўйди. Одатдагидек юз қўлимни ювиб келгач нонушта қилдик ва ишга чиқиб кетдик. Мени дедга бўлган ҳурматим янаям ортиб борарди. Куни бўйи қандай ўтиб кетганини билмай қолибман. -- Дед...нимагадир кунлар тез ўтиб борябдия.-дедим. -- Эй ука....бу ерга пул ишлагани келганмиз... пулни топаверайлик, вақт ўтаверсин уйга тезроқ қайтайлик.- деди. Уни гапидаям жон бор... Ҳақиқатданам пулни ишлаб уйга жўнаш керак. Аслини олгандаям шу мусофирнинг асосий мақсади... Кечки овқатни еволганимиздан кейин, дед яна ўз ҳикоясини бошлади. Албатта мени қистовим биланда.... ўзига қолса гапирмасди ҳаёти тўғрисида. Лекин жудаям бир биримизга ўрганиб қолибмиз... бир ғоибона дўстим ҳам шунақа деб ёзганди чунки тўғрида, мени амаким бошқа жойга кўчириб кетгач сиқилган... синглиси бу ишни қилган бўлса ҳам ёнида мен бўлсам бироз далда берардим. Бир пайт шу ётишга ошхона ишчиларининг ғовур ғувиридан уйғониб кетдим. Ҳалиям бошим ёрулгудек оғрир, тана аъзоларим менга бўй сўнмасди. Ўзимни мажбур қилиб ўрнимдан турдим. Секин ташқарига чиқаётгандим, мени кимдир елкамдан тортиб тўхтатди. Ортимга бурилиб қарасам ўша ёшлигимизда мактаб ошхонасида повурлик қилган амаки жилмайиб турарди. Мен уни жилмайишидан дарров танидим. -- Э ука...бу нима аҳвол...кеча жудаям кўп ичдингиз. Бу яхшиликка олиб келмайди. Сиз бир номозхон инсон экансиз, қамоғдан яқинда чиқибсиз. Ўзингизни қўлга олинг эркак киши қатиятлик бўлади.- деди. Мен бошимни эгиб ҳеч нарса деёлмасдим. Чунки тонгдаги бомдод номозининг ўзи менга дарс ўтиб бироз койигандек эди. Алам, жахл инсонни **** қўяркан. Ошпаз амакига фақатгина бошимни ирғаб қўйдимда, секин кўчага чиқдим. Энди қаерга бораман..... кимни ёнига ???? Мени ўз уйимдан, ўз туғишган жигарларим қувлашдику....энди уйим йўқ Ҳатто қамоқхонадаям мени тушунишарди. Биродарларим ҳам бор эди. Ёки яна қамоқхонага қайтсаммикин.... йўқ у ерга мени бошқа қабул қилишмайди. Бирор жиноят қилсаммикин, ўғирликми.... бир зўмда менинг хаёлларимдан шунча савол ўтди. Яна уйга томон тентираб аста секин жўнадим. Яқинлашганимда нимагадир энди у ёққа оёғим тортмади. Домларнинг орасида болалар майдончаси бўларди. Шу томонга бурилдим. Скамейкага бориб ўтирмоқчи бўлганимда, сингилларимни ёшлигида онам ишда пайти шу ерга олиб келиб ўйнатганларим ёдимга тушди. Айниқса катта синглимни кўп эркалатардим... доим қўлимда...мана шу қўлларимда тушурмасдан кўтариб юрардим. Шуларни эслаб бироз кўзимга ёш келди. Кўнглим бўшади... кейин секин жойимга ўтирдим. Бошимни кўтариб қувилган уйимизни деразасига тиклиб боқардим. Онам рахматли овқатларини пишириб бўлгач , деразани очиб қўлларини имлаб бизни чақирардилар. Ҳозир ҳам мен ўша имлаб чақиришларини кутардим... жудаям зорман... Бошимни ғам қилиб ер чизиб чорасиз инсон бўлиб ўтирардим. Елкамни қандайдир майин қўллар сиқди..... ким экан деб қаралим.. Ёнимга аллақачон келиб ўтирган қўшни холам экан. У киши менга далда берар, лекин ҳеч бир сўз демасди. Уларга қараб рахматли онажонимни эсладим. Жудаям озғин , деярли юзларини ҳамма қисмини ажинлар қоплаб олган эди. Шу тоб ўксиганимча елкасига бошимни қўйиб ҳўнграб йиғлаб юбордим. Қўшни хола эса худди онамдек бошимни силаб овутишга ҳаракат қилардилар. Уларга қараб рахматли онажонимни эсладим. Жудаям озғин , деярли юзларини ҳамма қисмини ажинлар қоплаб олган эди. Шу тоб ўксиганимча елкасига бошимни қўйиб ҳўнграб йиғлаб юбордим. Худди ёш гўдаклардек. Қўшни хола эса худди онамдек бошимни силаб овутишга ҳаракат қилардилар. Бу ҳолат қанча давом этди билмадим...аммо бироз ўзимни босиб олган эканман чоғи, қўшни холанинг гапидан кейин ўзимни бироз тутиб олдим. -- Болам....бўлди энди, эркак киши йиғламайди. Аксинча сен ҳаётингни янгидан бошла.... сени рахматли онанг мени энг яқин дугонам эди. Уни рўҳини хафа қилма. Уни қабрини зиёрат қил... дуо ўқиб қўй, токи савоби етиб борсин.-дедилар. Холам билан иккимиз уларни уйига бордик. Уйига кираяпману, рўпарадаги эшикдан умид узолмасдан термулардим. Худди у ердан сингилларим чиқиб келишиб....Акажон кечиринг дейдигандек эди. Афсус энди кеч, энди улар мени унитишди. Энди мен қанчалик уринмай, сингилларим учун йўқман. Хаёлимда шунақа хаёллар билан жаҳлим чиқиб қўлларимни мушт қилганимниям сезмабман ўзим. -- Ўғлим... ундай қилма, шайтонга ҳай бер. Ўзингни қийнама... ичкарига кир!- деган холамни гапидан кейин ўзимга келдим. Ўша куни тўғри маҳаллага бордим. Ишонасизми.... ўша чандиқни қилган ишини ҳалиям таъсири кетмаган экан. Ҳозир чандиқ билан ора очилганку. Билиб қолишса менга бунақа яхши муомила қилиши қаёққа дейсиз. Уларга уйимиздаги ҳолатни тушунтирдим. Мен ҳам шу уйда рўйхатда борлигим сабаб, яшашимга қонуний жиҳатдан имконият қилиб беришларини сўрадим. -- Сиз аризангизни қолдириб кетинг... маҳалла фаоллари буни аввал кўриб чиқамиз, кейин адолатли қарор қабул қиламиз.-деди. Ўша ҳолатдан кейин яна уйимиз эшигига дуч келмаслик учун куни бўйи то кеч тушгунча тентираб юрдим. Синглимнинг айтган гапи эсимга тушавериб баттар ақлдан озиб ўзимни зўрға босардим. Ўша куниям аламимдан тўйиб ичдим. Ароқ ғамни енгади дейишарди... афсус ўша пайтида унақамаслигини билмасдим ёки эътибор ҳам қилмаган эканман. Энди мен қамоқдаги номозхон йигит эмас, аламидан доим ичиб юрадиган бир ароқхўр алкашга айландим. Менда атрофдагилардан на уят, на ғурур ва ҳаттоки на инсонийлик қолмади. Мен тамоман одамгарчиликдан чиқиб бораётгандим. Деярли ҳар куни ичардим... тўғри келган жойларда ётиб қолаверардим. Қўшни холам... Яхшиям шу инсон бор эканлар. Бўлмаса нима қилардим.... Шундай навбатдаги ичкиликдан кейинги тонгда бошим оғриб ўрнимдан турдим. Ўзимни аҳволимни кўриб ўзимдан ўзим нафратланиб кетдим. Жирканч бир махлуққа, алкашга айлангандим. Мен ётган жойим, бир ошхона ахлатхонаси ёнида ётардим. У ёқ бу ёққа аланглаб қарадим. Ҳеч ким кўринмади. Секин ўрнимдан турмоқчи бўлгандим ҳамки, бошим айланиб ерга йиқилдим. Туришга яна ҳаракат қилдим, фойдаси бўмади. Мени ароқ тамоман енгиб олганди. Ичганларимга кучим етмади. Шу аснода билмадим қанча ётибман елкамдан кимнидир турткилаганидан уйғониб кетдим. -- Болам...нега бундай қилаяпман? Ахир бу ишинг билан ўзингни ўзинг хароб қилаяпсанку. - дея қўлимдан тортиб ўрнимдан туришимга кўмаклашди қўшни холам. Хуллас қўшни холамни уйига бордик. Ётиб яна ухлаб қолибман. Ярим тунда сувсизлик чанқоғи кучлилик қилиб ўйғониб кетдим. Жойимга чордона қуриб ўтириб олдим. Ва ҳамма бўлган ишларни, эслай бошладим. Бироз ўзимга келиб хатоимни англай бошладим. Ортга йўл йўқ эди. Тонгдан ваннага кириб совуқроқ сувга ювиндим, соқолларимни ҳам олдим. Чиройли уст бош кийиб тўғри маҳаллага жўнадим. Мени бу ҳолатда кўрган қўшни холани ич ичидан хурсандлиги сезилиб турарди. -- Ассалому алейкўм....келинг ўртоқ фуқаро. Нима хизмат бизда ?- деди котиб. Мен унга уй масаласи бўйича ариза ташлаб кетганмни айтдим. Фамилиямни сўради....айтганимдан сўнг папкаларни титкилай бошлади. Кейин бир бўлак қоғозни мени қўлимга тутқазди. -- Мана ҳокимиятни қарори.- деди. Мен қоғозни олдиму ўқий бошладим. Хуллас мени бу уйда яшашга ҳаққим борлиги, аммо фақат уй эгаси синглимни рухсати билангина экан. Бошимни экганча ташқарига чиқдим. Инсон ичидаги дардини кимгадир айтсагина бироз енгиллашади. Акс ҳолда ўзини ўзи **** қўяди. Менда на бир дардимни эшитадиган одамим на бир маслаҳатлашадиганим бор... Ягона асабларимни бироз тинчлантирадиган нарса бу ичкилик қолганди холос. Бугун яна ичдим....ғамларимни унутиш учун ичдим. Бир пайт уйғониб кетдим. Ғамларим тугул ўзимниям унитибман. Кўчада ариқни бўйида бир аҳволда ётардим. Тонгги совуқдан баданиб товуқ бадан бўлиб дир дир этиб қалтирарди. Бошим оғрир....ўрнимдан турай деб бир нечи марта қайтиб йиқилдим. Елкамдан тутган қўл эътиборимни жалб қилди. Угрилиб қарадим...бечора меҳрибон қўшни хола менга ачиниш билан қараб турарди. -- Болам....нега бунча ўзингни қийнадинг. Онанг раҳматлини рўҳи чинқираяптику ахир.-дея кўзига ёш олди. Мен бир бало қилиб ўрнимдан турдим ва қўшни холамни изидан жўнадим. Тўғри уйига келдик. Ўзи ётган жойим ҳам уйимизга анча яқин экан. Бошимни оғриғи янаям кучаймасин деб бу сафар уйимиз эшиги томон назар ҳам ташламадим. Уйга киргач холам аччиқ чой дамлади....ичдим. Бироз ўзимга келнандай бўлдим. Қилган ишимдан қўшни холамни юзига қаролмасдим.....уялдим. Дедни ҳикоялари мени ишдан чарчаб келгандан кейин тинглаб дам оладиган ягона овунчим бўлиб қолди. Энди аста секин уни тушана бошладим...ҳурматим ҳам ошди. Лекин нега ҳаёт ўзи шунақа....Айбсиз инмонлар доим жабр кўришади. Ёки бир кам дунё дегани шундан қолганми... қаренг жудаям чиройли, одобли,муслима қизларимиз кўпи дардли, яъни ногирон.... Эхх...шундай қиз ва аёлларни ҳаётим давомида учратдимки...оғзидан сўкиниш, қарғаш ҳечам тушмайди. Ҳатто энг ахлоқсиз, тарбиясиз эркакни оғзидан бунақа сўзлар чиқмайди. Астоғфуруллоҳҳ....дейман шунақаларга. Қани қўлимдан келсаю ҳамма ночорларга ёрдам берсам, дардманларга ҳам қарашсам....фақат мени ёрдам берганлигимни билишмаса. Инъомларимни олишгач қўлларини дуога очиб яхши тилак билдирса...хурсанд бўлишса.....мен эса уларни бир чеккада туриб кузатсам....Айтингчи шу бахт эмасми. Бош оғриғим ўтиб кетгач, яхши яшаш учун, ҳам худди онамдек бўлиб қолган қўшни холамни нафақасини **** ётмасдан қурилишда ишлай бошладим. Эл қатори бўлмаса ҳам кунлик харажатларимга етарли эди. Фақат баъзида сингилларимни бу қилиқларидан сиқилиб ўша ланати ароқни ичадиган бўлиб қолдим. Шу одатга ўргандим деярли. Қўшни хола мени ҳар хафтада бир марта ўша ошхонани эшини тагидан олиб келадиган бўлди. Ишларим кўпайди...танишларим ҳам кўпа бошлади....Лекин бу кунлар ҳам ғанимат эканлигини билмабман...агар олдиндан билганимда эдии (давоми бор) #Крикдуши //Шухрат Санкт петербург. 14.07.22