МУСОФИР.....

💦
(15.16 - қисмлар)
(воқийлик асосида ёзилди.)
Муаллиф: Шухрат Махматмуродов.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм...
Ассалому алейкум азизларим...
Соғ саломатмисизлар...
Ҳикояларимни ўқиётган инсонлардан жудаям миннатдорман....келинг ҳикоямни давомини ҳавола қиламан...марҳамат 👇
Мени тирик қолишимни ўзи бир мўъжиза эди. Доғистонлик диндошларимизни сайъи ҳаракати билан мени уларнинг камерасига кўчиришди. Энди жудаям ҳотиржам эдим....чунки мен билан бирга саждага бош қўядиган муслим дўстларим бор эди. Шу таризда қуръон илмини чуқур ўргандим ва амал қила бошладим. Кундан кун иймоним бутун ва мустаҳкамлашаётганлигини сеза бошладим... Албатта бу учун Аллоҳга беҳисоб шукрлар қилардим.
Тонг отди...вагонимиз эшигидан амаким кириб келди.
-- Подьёмм....э ҳалиям ухлаяпсиларми...жиян тур тез бўл, кетамиз.-деди.
Мен эса кетишни ҳоҳламасдим.....шу сабабли эринибгина турдим. Юз қўлимни ювиб, нарсаларимни тахлай бошладим. Кайфиятим йўқлигидан иштаҳа ҳам йўқолди. Ўзимга қадрли бўлган уйимиз (вагонимиз) билан нигоҳим орқали , дед билан эса қучоқлашиб хайрлашдим. Бу ерда ярим йил яшадим мен учун қадрли бўлиб қолганди. Амакимни машинасига юкларимни ортиб жўнадим. Ортга қараб кетаяпману, кўчага чиқиб мен томонга қараб турган деднинг ғамгин қиёфаси мени диққатимни тортди. Мен унга қандай ўрганиб қолган бўлсам, дед ҳам шу аҳволда эди.
Машинада кетяпмизу.... хёлимда фақат битта савол мени қийнарди. Энди дедни ҳикоясини қандай эшитаман. Унинг кейинги ҳаёти нима бўлди экан....сингиллари нима бўлди экан...номозга кирган бўлса нега яна ичкиликка ружу қўйди экан....
Ярим соатларча машинада йўл юрдик. Бир қишлоққа келдик. Катта стройка экан. Трактор бир томонда ишлаяпти, бошқа томонда кран нималарнидир кўтариб ётибди. Одамларни айтмайсизми, деярли ҳамма миллатдан борга ўхшайди. Бир вагонга кирдик....ичкарида рус боллар ўтришар, сигаретларини тутунидан нафас олиб бўлмасди. Бу жойда қандай ишларканман.. булар билан қандай келишиб кетаман деб хавотирга тушардим. Амаким бироз улар билан нималарнидир гаплашиб, менга ишора қилди. Кетидан мен ҳам ташқарига чиқдим.
-- Жиян....бу яхши пул берадиган фирма эди. Афсус сени патентинг шаҳарга қилинган. Областга қилинганида сени қонуний ишга жойлаштириб қўярдим.-деди сигаретини тутатиб.
-- Энди нима қиламиз амаки?-дедим.
-- Нима қилардик, яна ўша дедни олдига сени олиб бориб қўяман.
Биласизми, ич ичимдан жудаям қувондим. Чунки яна дедни олдига боришим яна суҳбатини олишим мен учун яхши эди. Амаким билан тўғри қишлоқ магазинига кирдик. Озиқ овқат маҳсулотларини харид қилдик. Амаким ароқ олиш учун нариги бўлимига ўтди. Мен изидан бордим.
-- Амаки...шу ароқни олманг. Дед номоз ўқиган экан. Гуноҳига қолманг .-дедим.
Амаким бир нарсалар демоқчи бўлдию, индамади....қўлидаги бир шиша ароқни ҳам ветринага қўйдида, олган нарсаларимизни ҳақини тўлаш учун касса томонга жўнади. Шу пайт мен бир қўрқдим....сўкиб берсая деб. Лекин ундай бўлмади. Магазиндан чиқиб тўғри вагонимизга келдим. Амаким мени ва нарсаларимни тушуришиб жўнаб кетди. Доим келганида вагонимизга кирарди...балким менга аччиқ қилгандир. Нарсаларимни олиб вагон олдига келдим. Вагон эшиги очиқ турар, аммо дед кўринмасди. Уни бир икки чақирдим, афсус жавоб бўлмади. Кейин хавотирга туша бошладим. Ҳовлини, дачанинг олд томонига ўтдим дедни қидириб. Бироз юргач девор тагидаги ҳолатни кўриб қотиб қолдим. Биласизми анча вақт шокда жойимдан жилолмадим.
Чунки у ерда дед оғзидан қони келган ҳолда ҳушсиз ётарди. Ўзимга келиб, дарров амакимга қўнғироқ қилдим. Вақтида қилибман, ҳали амаким КАД га чиқиб кетмаган экан. Хабарни эшитиб қайтиб келаётганини айтди. Мен эса телефонимни чўнтагимга солиб дедни ҳушига келтиришга ҳаракат қила бошладим. Дедни ётган жойидан зўрға қимирлатдим. У ўликдек ҳеч қимирламасди. Оғзидан ароқмас қандайдир сирка кислотани ўткир ҳиди анқиб турарди. Шу пайт амаким югуриб келиб менга ёрдамлашди. Юмшоқроқ жойга ётқиздик, кейин амаким чўнтагидан ниманидир олди. Бу нашатир спирт экан.Бироз бинтни бўлагини ботириб кейин дедни бурнига ҳидлатди. Дедни бурни томон олиб борган пайт ҳиди мениям димоғимга урилди. Жудаям ўткир экан..... ҳатто бундайроқ ўликниям тирилтириб юборади.
Бир пайт дед қимирлади. Амаким оғзидан келган қонни латта билан артиб, дори қуттидан шприц ва флакончаларни олиб тортирдида, уни дедни билагидан укол қилди. Ҳа амаким олий маълумотли врач аслида. Ўзимизда бир беморни операция қилган у бемор ўлиб қолган. Уни боши қанчалик туҳматларга қолиб ҳатто қамашдиям. Аминиссияга тушиб чиқиб келди. Шундан сўнг ўз соҳаси бўйича ишламасдан кетди.
Дед бироздан сўнг кўзини очди. Ранглари оқариб кетган, соқоли ўсиб кетган...сочлариям ўсиб кетган....худди метрони олдида турадиган бомжларга ўхшаб. Астоғфуриллоҳҳ...ташқи кўринишини назарда тутдим....ўзи яхши одам.
Сув сўради ичирдим....бироздан сўнг ўзига келди. Нега унақа бўлганини сўраганди амаким, жавоб бермади дед. Кейин секин ўрнидан турғазиб вагонга олиб бориб жойига ётқиздик. Амаким кетишини айтди ва ташқарига чиқди... мени имлаб ёнига чақирди.
-- Жиян...дед ўзини жонига қасд қилмоқчи бўлган....сабабини айтмади. Сен уйқудан қолсанг ҳам унга кўз қулоқ бўлиб тургин. Яна ўзини бир бало қилиб қўймасин.-деди ва машинасига ўтириб жўнаб кетди.
Энди мен бу гапларни эшитганимдан кейин янаям хавотирга тушдим. Ёнидан бир қадам ҳам жилмасдим. Кечроқ пайт сал ўзига келди. Овқат пиширдим озроқ еди. Эндигина бу ишини сабабини сўрамоқчи бўлганимда, ўзи гап бошлаб қолди.
Мен бу кунларни кўрганимдан кўра ўлиб кетганим яхши эди. Нега дейсанми....кичик синглим ҳам турмушга чиқибди. Лекин менга айтмабди. Ахир мен шу сингилларим учун боримни бердимку.... 🤦‍♂️
Қамоқдаги жазо муддатим охирги кунлари эди. Мен сингиларимдан умид қилиб озодликка
чиқишга талпинардим. Лекин озодликда мени нималар кутиб турганини олдиндан афсуски билмасдим. Мана ўша кун ҳам келди. Қамоқхонада менга биродар бўлиб қолишган Доғистонлик диндошларим билан қуюқ хайрлашдим. Қамохона дарвозаси ёнига яқинлашаяпману ҳамон ташқарида сингилларимдан умидвор эдим....Мана яна текширувдан ўтиб ташқарига чиқдим.
.Афсуски мени ҳеч ким кутмасди. Кўча бўм бўш эди. Тушкун кайфиятда қўлимдаги сўмкамни олиб секин катта кўча томон жўнадим. Бекатга бориб автобусни кутиб турдим. Бекат бўм бўш эди. Ёлғиз ўзим ўтирардим автобус кутиб. Бир пайт бир мушук ёнимга келди. Худди тақдири меники кабидек эди гуё....
Бироз вақт ўтиб автобус келди. Автобус эшиги очилиши билан ичкарига кирдим. Ўн йил бўптия шундай автобусга чиқмаганимга. ичкаридаги одамлар менга худди жиноятчига қарагандек туюлавнрарди менга. Уларга эса баралла ...мен жиноятчи эмасман, қилган гуноҳим учун муддатимни ўтаб чиқдим....дегим келарди. Бўш бор экан бориб ўтирим. Бир зумда кондуктор елкасига сўмкачасини тақиб олган ҳолда ёнимда пайдо бўлди. Мен эътибор бермабман. Рўпарамда турарди.
-- Яхши йигит...йўл ҳаққини тўлаб қўйинг.-деди.
Қамоқдан чиққунимча оз моз пул олгандим доғистонлик биродарларимдан. Шу асқотди... чўнтагимдан чиқариб ўша аёлга узатдим. Шу тарзда ўн йил деганда озодликка чиқиб ўша аёлдан эшитган биринчи сўзим бўлди. Автобусда уйимиз томон борар эканман, шаҳримиз янаям гўзаллашиб кетганини гувоҳи бўлдим. Ишонасанми...тезроқ уйимизга етиб борсам, сингилларим билан кўришсам....бағримга олиб қучиб ,соғинганимдан йиғласам. Кейин нега мендан хабар олишмай қўйганликларини, мени чиқишимга кутиб олишга бормаганликларини сабабини сўраш учун ҳам шошилардим. Уйимизга тобора яқинлашиб бораверганим сари, ҳаяжондан юрагим тез уришни бошлаганди.
Дедни ҳикоясини тинглаяпману, уни оқариб кетган юзига хавотир билан қараб турардим. Нима бўлса ҳам ички организмига ҳеч нарса қилмаган бўлсин. Ахир уксус ичганку.......
Бир иккита кир кийимларимни ҳар куни юваман дейман...ҳикояга берилиб вақт бўлмайди ювишга. Эртага юварман 🤗 деб ўзимни ўзим овутиб яна ҳикоя тинглашда давом этдим.
Автобус уйимиз ёнидаги бекатга тўхтади. Қўлимдаги сўмкамни кўтариб тушдим. Сал нарироқда катта магазин бор. Шу магазинга кирдим, сигилларимга оз бўлса ҳам ширинликлар олдим. Кейин у ердан чиқиб уйимиз томон жўнадим. Подъздимизга яқинлашаяпман... қўшни кампирлар ўзаро суҳбатлашиб ўтиришарди. Бир пайт мени кўришиб ҳаммаси мен томон қараб туришарди. Худди арвоҳни кўришгандек.
-- Ассалому алайкум, қўшнилар яхшимисизлар -дедим.
Улар юзларини тескари тарафга буришиб, мени ғийбатимга ўтиб еетишди чамамда. Фақат ён қўшнимиз Аля хола уларни орасидан чиқиб мен томон кела бошлади.
-- Ўғлим шу балолардан умуман қутилдингми...оти ўчсин бошқа у томонларга боришликдан яратганни ўзи асрасин.- дея мени қучоқлади.
Биргина шу хола мени яхши кутиб олдилар.Ҳол аҳвол сўрашиб подъезд ичкарисига кирдик. Негадир хола мени ўз уйи томон бошлаб борар, гапларни чалғитиб мендан ниманидир сир тутарди. Мен нима гаплигин тезроқ билгим келар, шу учун ҳам қўшни хола қўлимдан торган томонга қараб борардим. Уйининг эшигини очиб иккаламиз кирдик. Ошхонасига ўтдик.
-- Ўғлим.... йўлдан келаяпсан, қорнинг ҳам очқагандир...ҳозир битта чой қўяй, чой қайнагунча бироз суҳбатлашиб ўтирамиз. -дедилар.
Мен ҳам қўшни холани райини қайтара олмадим. Қўшни хола ҳам газга чойникни тўлдириб қўйдида, ёнимга ўтирди.
-- Хола, нега уйимизга бормадик.... сингилларим уйдамасми.?- дедим.
-- Ўғлим, тўғри тушининг сиз қамалиб кетгандан сўнг сингилларингиз ҳар хил миш мишларга ишониб сизга салбий фикрда.бўлиб қолишди. Мен кўп айтдим бошқаларни гапига қулоқ солманг деб. Акангиз яхши одам ҳали келади дедим. Афсус ишонишмади менга. Кейин бир неча марта айтдим акангларни кўргани боринглар... ота бошқа бўлсаям оналаингиз бир...дедим...унашмади нима қилай.-деди хола ғамгин ҳолда.
-- Майли хола ғам чекманг...ёшлик қилишгандир сингилларим...мана мен келдимку, энди ўзим назоратга оламан.-дедим.
Тўғри биз сингилларим билан ота бошқа онамиз бир. Лекин мен ҳеч қачон сингилларимга ўгайлик қилмаганман. Иложи борича уларни иқтисодий томондан таъминлаб шароит яратиб берганман.
-- Холажон энди мен уйимизга борай...сингиларим ҳам уйга келишгандир.- дедим.
Шу пайт қўшни хола мени тураман деганимда жойимга ўтқазди. Жудаям ажабландим....
-- Ўғлим, сен уйга борма....бизникида қол....мени ҳеч кимим йўқ.-дедилар.
-- Нега холажон...шунча ёрдам қилдингиз раҳмат, лекин мен сингилларимни бориб кўрай.-дедим.
Ишонасанми жудаям хавотирлана бошладим энди. Қўшни хола эса мени тинчлартиришга, чалғитишга уринардилар.
-- Ўғлим катта синглинг бўйи етиб қолди. Шунга бир куёв топган экан турмушга чиқди. Ҳозир сизларникида бирга яшашаяпти. -деди.
Ишонасанми жоним ҳалқумимга келиб мийямга чиқиб кетди. Қўлларимни мушт қилиб ўрнимдан турдим. Қўшни хола мени тинчлантиришга ҳаракат қиларди. Шартта эшикдан чиқиб уйимизга кириб бордим. Киргач уйдаги манзарани кўриб қотиб қолдим. Синглим бир йигит билан диванда қучоқлашиб ўтирарди. Тўғри биз рус миллати урфи бўйича яшаб келдик, лекин алҳамдулиллоҳ мусулмонмизку. Шарта бориб ўша йигитни ёқасидан тортиб тумшуғига тушурдим. Кейин яна яна мушт тушуриб дўппослай бошладим. Шунда синглим қўлларимга тармашиб йиғлай бошлади.
-- Акажон урменг, мен уни севаман, бизни никоҳимиз бор.-деганида танамдан жоним чиқиб кетди.
Синглимни кўзларга боқмоқчи бўлдим. Лекин синглим ўша йигитини ғамхўрлик қилиш билан оввора эди. Мен акасиманку....ўн йил кўрмадим...наҳот мени соғинмаса дея жудаям куйундим....ишонасанми...бу туйғу жудаям ёмон бўларкан. Синглимни қўлидан тортиб кўришиг мақсадида ўзимга тортганимда. Синглим қўлини силтаб мендан ўзини тортди.
-- Синглим сени жўда соғиндим, ўн йил бўлди кўрмаганимга.-дедим.
-- Менга тегманг...мен жиноятчи акамни ўн йил олдин кўмганман...мени акам йўқ энди.-деди.
Худди юзимга бир тарсаки тушургандек бўлди. Жудаям аччиғим келди. Мен ахир шу сингилларим учун қилдимку, гуллаган умримни ўн йилини қамоқда ўтказдим.
-- Йўқол унда уйдан.-дедим биринчи марта синглимга баланд овозда.
-- Сиз чиқиб кетинг, биз эрим билан загсдан ўтдик. Уйни ўзимни номимга ўтказиб олдим.-деди синглим.
Нима қиларимни билмай, қолдим. Бошимни қайси тошга урай..... шу маҳал кичик синглим ҳам эликдан кириб келди. Мен уни кўриб қучоғимга оламан,опаси қилган ишидан шу синглим билан овунаман дедим. Аммо кичик синглим ҳам опасини ёнига индамай ўтиб кетди. Вохххх....бу энди мен учун жудаям оғриқли бўлди. Индамай костюмимни елкамга ташлаб уйдан чиқиб кетдим. Ўша куни бор пулимга тўйиб аламдан ароқ ичдим. Бўкиб ичдимм, аламимдан ҳатто номозимни ҳам унутдим...
(давоми бор)
#Крикдуши //Шухрат
Санкт петербург. 20.06.22