ИБРАТЛИ ХИКОЯТ

ҚОЗОН ОСГАНИ УЯЛЯПМИЗ...»
Қадимда бир киши қўшнисининг камхарж бўлиб, ҳатто уйида қозон осолмай қолганидан хабар топди. Уйида пиширилган овқатнинг тенг ярмини товоққа солиб, қўшнисига олиб чиқди. Камхарж қўшнининг ғурури баландлик қилди, қўшниси олиб чиққан таомни олмади. Бу ҳол бир неча кун такрорланди: буниси берганни униси рад этаверди. Охири овқат олиб чиқадиган қўшниникидан таом иси келмай, ўчоғида тутун кўринмай қолди. Гўдакларининг овқат сўраб йиғлаганлари эшитиладиган бўлди.
-Сиз ҳам камхарж бўлиб қолдингизми? – сўради ундан қўшниси. У киши жавоб қилди:
-Қозон осгани Сиздан уяляпмиз...