Maxzun bir iwq qissasi…! ! ! Bokiralikda beqiyoslardan biri bo’lgan Zuxra tabiatan vazmingina qiz edi. U xar dam xar nafas iffatini iftixor bilib nomusini qarog’idek asrab yawar,bugungi kundagi aksariyat qizlarga o’xwab xirs qurboniga aylanmagandi. Bolaligidan oq libosli fariwtalarga xavas qilgani uchun waxrimizdagi yetakchi meditsina dargoxlaridan biriga o’qiwga kirgandi.Tog’dan yuksak orzular bilan insonlar dardiga darmon bo’liwni maqsad qilgan Zuxraning o’zi bir kelib kelib bedavo dardga chalinib qoliwi uning xayoliga xam kelmagandi.Xayotini tubdan o’zgartirib uni ba’zan tug’yonlarga ba’zan esa fig’onlarga duchor etgan o’wa bedavo dard iwq deb ataladi…! Sayfullo…! Uning ko’ngil qo’ygan in
köchalari xunuk edi.Bu xovliga kirgan döstu dushmanlarga eshigimiz ertayu kech ochiq edi,xech kim meni mushugimni demasdi pisht.Ötirardim sochim tarab qilmasdim ish,exxe ösha kunlarimning qadriga men yetdim,faqat qolipidan köchganda g'isht.Qizlik uyim ostonasi tillo ekan eng alamli kunlari xam yallo ekan,xar bir qiz xam erka ekan öz uyida.Özga uyida erkasi xam mullo ekan,qizlik uyim eshigini qattiq ochdim shamollari sochlarimni silab ketdi.Kelin uyim eshigini asta ochdim tözonlari sochlarimni yulib ketdi,endi bilsam qizlik uyim qasr ekan köz yosh tökib yig'lashimga arzir ekan.Xayotimning eng gullagan gözal davri öz uyimda yurgan qizlik davrim ekan.........