...

Մենք հաճախ լսում ենք առանց լսելու,
Մենք շնչում ենք ինչպես միշտ՝ առանց շնչելու,
Մենք նայում ենք աշխարհին առանց այն տեսնելու...
Աչքերը բաց են, հոգին քնած է...
Եվ կյանքն անցնում է, անցնում, անցնում,
Ո՛չ օրը, ո՛չ էլ ժամը չեն կարող կրկնվել...
Ես հոգի եմ խնդրում՝ կենդանի, խոցելի,
Տեսնելու, զգալու և ապրելու համար։