Ես խլե՛լ եմ քեզ`

Կյանքի՛ց,մարդկանցի՛ց
Անգամ ինձանի՛ց,
Ու թաքցրել եմ քեզ հոգուս խորքում՝
Իմ այն ԵՍի մոտ,ով սիրե՜լ գիտի,
Ում համար չկան օրենք,սահմաններ,
Ով սիրո համար պատրաստ է մեռնել։
Խլել եմ, այո՛,
Իմ այն ճիշտ Եսից,
Ով վախենում է ապրել քո կողքին,
Ում համար սերը` դեռ մեղք է թվում։
Մեղավոր ԵՍս քեզ կթաքցնի
Օտար աչքերից,իմ ճիշտ մտքերից։
Խլե՛լ եմ, և ի՜նչ,
Որ սերս պիտի թաքուն վայելեմ`
Օրերիս տխուր հուշամատյանում քեզ չնշելով,
Բայց իմ մեղավոր Եսի խորքերում քեզ գրանցելով, որպես պաշտամունք։
Խլե՜լ եմ,գիտե՛մ,
Թող մեղքիս համար ինձ չհերիքեն մոմերը վանքի,
Ես կապաշխարե՛մ իմ խղճի առաջ,
Ով սերը երբեք մեղք չի համարել,
Ու թո՛ղ մեղադրի աշխարհն անսխալ...
Իմ ու քո առաջ՝ ես մի՛շտ անմեղ եմ։