Яшчэ з дзяцінства захаплялася яна неазначальнымі займеннікамі. Гэта ж трэба – нічога пэўнага не азначаюць, а столькі сэнсаў хаваюць у сабе! Ажно пераліваюцца! То музыкай радасці, то здзіўлення, то захаплення. Далучаць які прыназоўнік ці часціцу, а ўжо па-новаму загучаць. Хоць бы той нішто ў родным склоне – нічога. Катэгарычнае нічога як адрэжа: “Не хачу, не жадаю!” Без выключэння, зусім нічога! Нічога сабе здзіўленне выкажа, можа з захапленнем, можа з гумарам, можа з іроніяй, а часам і з пагардаю. А нічога – дорба ўсё, лепш ужо, вытрымаем, прарвемся…
Пачатак сямідзясятых. Яна з мамаю ехалі аўтобусам. Сустрэліся з мамінаю зямлячкаю з Антанёва. І – размовы! Не тое, што сёння: ніхто нікога не пазнае, ніхто ні з кім не загаворыць, анямеў народ.
Пра ўсіх антанёўцаў перагаварылі, пра ўсе навіны згадалі. Пытае мама:
– А як Ваш Валодзя?
Антанёўка ёй у адказ:
– А нічога. Памёр.
Дзяўчынка ажно захлынулася. Хацела закрычаць, спытаць:
– Як гэта нічога?! Гэта ж Ваш брат памёр! Гэта ж самае страшнае, што можа быць. Гэта ж такая бяда!
Ды нельга слова вымавіць, мусіць маўчаць. Толькі нема б’юцца ў ёй гэтыя балючыя пытанні. Маўчыць, як рыба аб лёд. Складаюцца ёй у адно два фразеалагізмы. Маўчыць, бо не мае права ў размову дарослых умешвацца. Так мамаю выхавана:
– Не ўмешвайся! Ніколі ні слова не маеш права сказаць, пакуль дарослыя гавораць.
– А толькі спытаць ці можна?
– Нельга! Пасля, як пойдзе, спытаеш.
Увесь свой боль на маму тады выліла. Калі з аўтобуса выйшлі і развіталіся з антанёўкаю. Супакойвала яе мама, тлумачыла, што ўжо не вернеш, як ні бядуй. Ды і хварэў ён… Гэта яшчэ больш малую абурыла:
– І што калі хварэў? То хай памірае! І не шкада? Роднага браціка?!
Не пераканала яе мама…
Паўстагоддзя мінула. А памятаецца той боль. Не супакоілася. Ды, жыццё пражыўшы, ужо не абураецца. Мо і трэба так, спакойна ўспрымаць і шчасце з’яўлення, і трагедыю развітання. Трэба вучыцца. Ды не атрымоўваецца. Лента ў фэйсбуку спрэс развітальная. І пакуты зняволення, і непрадказальны злавесны ковід. І ўсё гэта ёй баліць. Трэба вучыцца ў той антанёўкі…
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 2