Yigit bilan qiz bir-birlarini juda qattiq sevishardi.

Bir kuni uchrashishmoqchi bo'lishibdi. Yigit bir dasta qizil atirgul bilan qizni ming bir hayajon bilan kutardi. Qiz keldi qo'lidagi gulni unga hadya etishga chog'langan vaqt qiz sumkasidan taklifnoma chiqarib yigitga tutqazdi va ortiga qaramasdan odimlardi. Uning qadam tovushlari ko'zidan oqayotgan acchiq ko'zyoshlarni sezdirmasdi. Yigit esa qalbidagi alam bilan ortga qaytar ekan, yo'lida birinchi uchragan qizga gulni tutqazdi va dedi:- buni onangizga olib boring. Chin ko'ngildan dedi va ketdi. Hech narsaga tushunmagan qiz gulga qaragancha yum-yum yig'lardi: agar onam hayot bo'lganlarida edi bu gullardan har kuni olib borgan bo'lardim...