არ შემომკადროთ ვინმემ ზედმეტი,
ნუ გამიბედავთ სიტყვას ირიბად,
თვალში თუ ვინმეს გეზედმეტებით.
მამამ გამზარდა, დედის მაგივრად
არ დაუკლია სითბო, ალერსი,
ჩვენ მონატრების ტკივილს გავდივართ,
დედის თბილი ხმა ძილში ჩაგვესმის.
"კაი ბიჭობას" ვერვინ მასწავლის,
სიტყვა-პასუხი არ შემეშლება,
მე დედის ნაშრომს როცა ვეხები,
თვალწინ დაღლილი სახე მეშლება.
იცით? რამდენჯერ მონატრებისგან
ძილში დედის ხმა ყურს ჩამსმენია,
გამოღვიძებულს საწოლის თავთან
მისი თვალები მომლანდებია.
ეს ტკივილია, სულის ტკივილი,
მასთან ექიმიც კი უძლურია,
შვილის გარეშე დედის სიცოცხლე
ცრემლიანი და დატანჯულია.
ბავშვი დამტოვა, დღეს კაცი მქვია,
შავ წვერ-ულვაში მიმშვენებს სახეს,
დამიბრუნდება ადრე თუ გვიან,
ბავშვივით მიმღერს ათასჯერ ნამღერს.
მე ემიგრანტი დედის შვილი ვარ,
მრავალჯერ მითქვამს და დღესაც ვიტყვი,
ნუ გამაგონებთ აუგს დედებზე,
ნუ დამისერავთ გულს მწარე სიტყვით.
დედის ნაშრომით ოჯახის რჩენა
გულში ფიქრადაც არ გამივლია,
ადვილად, შურით ნუ შემომხედავთ,
ვისაც ჩემი გზა არ გაგივლიათ.
მინდა შევავსო ღვინით სასმისი,
ემიგრანტ ქალის ბედი დავლოცო,
გზა გაუნათოს უფლის განგებამ,
შინ დაბრუნების გზა დაულოცოს.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 5