Балки, кимдандир эшитган ёки бирон жойда ўқиганман: қадимда эркак кишиси йўқ хонадон аёли дарвозасидан ташқарига бўш челак чиқариб қўяр экан. Кўчадан ўтувчилар ўша идишни кўтариб булоққа боришар, сувга тўлдириб яна жойига қўйиб кетишаркан. Бу ёлғиз аёлга кўрсатиладиган бир мурувват бўлиб, юмушни бажарган кимлигини овоза ҳам қилиб ўтирмас экан.
Одам боласи қайси замон ва қайси маконда туғилишини ўзи белгилай олмайди. Шунинг учун буни «Тақдири азал» дейдилар. Яширишга не ҳожат, ичкуёв бўлишни бўйнига оладиган мард йигитни излаяпмиз.
Бу иддаони эшитиб, авзойингиз бирдан ўзгарганини, маъноли кулимсираб қўйганингизни тасаввур қилиш қийин эмас. Фақат мен ҳақимда ёмон хаёлга борманг. Ақл- ҳушим ҳам, ҳусну жамолим ҳам бинойидек. Олий маълумотлиман. Нуфузли жойда ишлайман. Ҳамкасбларим орасида ўзимга яраша ҳурмат-эътиборим бор.
Хаёлингизда «Шу пайтгача эрга тегмай нима қилиб юрибсан?» деган савол туғилиши табиий. Ёки соғлиғимдан шубҳаланишингиз ҳам мумкин. Соғлиғимдан шикоятим йўқ. Қариқиз бўлиб қолишимнинг ўзига хос сабаби — оилада ёлғиз фарзандман. Эшитганимга қараганда, ота-онам кўп йиллар тирноққа зор бўлишган экан. Севишиб турмуш қуришгани учун бир-биридан воз кечолмаган. Ахийри, уларнинг Яратганга илтижолари етиб бориб, мен дунёга келганман.
Дадам топармон-тутармон, ойим ҳам ишларди. Рўзғоримиз тўкин-сочин, ҳовли-жойимиз ҳам ҳашаматли. Хуллас, қийинчилик нималигини билмай улғайдим. Бироқ ёлғиз фарзанд бўлсам-да, ота-онам эрка-тантиқ қилиб тарбиялашмади. Мени илм олишга, ҳунар ўрганишга ундашди. «Сен бизнинг ягона умидимизсан», дея дадам такрор ва такрор айтса, ойим биронта йигит билан гаплашиб юришимга йўл қўймасди. Бунинг сабабини кейин билдим. Ойим менинг кимнидир севиб қолишимдан қўрқар экан.
Ахир ўзингиз ўйлаб кўринг, мен турмушга чиқиб кетсам, қариган чоғида ота-онамнинг ҳоли не кечади?
Институтга кирганимда ойим «Йигитлар билан ўйлаб муомалада бўлгин! Бизга ичкуёв бўладигани керак», деб очиқ айтганди. Мана шу сўзларнинг таъсири, қораверса фарзандлик бурчи мени орқамдан соядек эргашиб юрган йигитларга бефарқ бўлишга ундади.
Аммо, барибир, юракка буйруқ бериб бўлмас экан. Курсдошим Шерзодга нисбатан кўнглимда илиқлик туйдим. Билардим, у ҳам мени жонидан ортиқ севарди. Учинчи курсга ўтганимизда Шерзод менга уйланиш нияти борлигини, уйимизга совчи юбормоқчи эканини айтди. Шунда унга ҳақиқатни ошкор қилдим.
Севги-муҳаббат ҳамма нарсага қодир, лекин йигитлик ғурури ундан устун экан. Шерзод «ичкуёв» деган номни олишни истамай, бошқа қизга уйланди.
Йиллар бир-бирини қувиб ўтаверди. Эшигимиздан кириб келган не-не совчилар ичкуёв кераклигини эшитиб, қайтиб қорасини кўрсатмай кетишди. Мана шундай кезларда онам «Қизим турмушга чиқиб кетавер. Бизни ўйлама, биз бир кунимизни кўрамиз», деб кўз ёш тўкарди. Мен эса ҳеч қачон ундай қилолмаслигимни айтиб, бу дунёга келишимга сабабчи бўлган инсонлар қаршисида бош эгардим.
Ҳозир ота-онам нафақада, уларнинг йиққан мол-дунёси менга ҳам бир умр етади. Ҳовли-жой, машина. Лекин… Мен ўзимни овутиш учунгина ишлаб юрибман.
Албатта, айни дамда менга уйланиб, ичкуёвликни бўйнига олиш ниятини билдираётган йигитлар ҳам йўқ эмас. Улар билан учрашдим, орада кўнглимга ёққани ҳам бўлди. Аммо гап-сўзларидан куёвликка номзодлар менга уйланиш орқали ота-онамнинг мол-мулкини кўзлаётганини сезиб, ҳар гал шаштим қайтаяпти. Наҳотки, бир қизни бахтли қилиб, унинг ота-онасига ҳам куёв, ҳам ўғил бўлиши шунчалик қийин бўлса?
Муқаддимани ибратомуз мисол келтириш билан бошлагандим. Сўзим охирида яна айтмоқчиман: ичкуёв бўлиш ҳам, аслини олганда, савоб иш эмасми?!
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1