Քո ծով աչքերում տեսա լռություն,

Տեսա ցավ , թախիծ, աղոտ մթություն,
Տեսա կարոտից հորդացող անձրև,
Տեսա ամպրոպից դողացող տերև։
Տեսա անցյալից եկած տառապանք,
Հույսը չլքած անհուն երազանք,
Տեսա վառ շողեր արևից ծնված,
Տեսա ալիքներ ծովից ծփացած։
Դուք՝ հայի աչքեր՝ լուսավոր աչքեր,
Ցավի մեջ ապրած, բայց ցավը խեղդած`
Հավատով լցված `դուք անմար աչքեր:
Արմինե․ Դավթյան