Տիկին

Այսօր անկեղծ եմ ձեր հետ ես տիկին,
Բառերս անգամ, եթե սուտ թվան,
Ապա դուք նայեք խոսուն աչքերիս,
Չէ՞ որ աչքերն են հոգու հայելին...
Այնպես սիրուն եք այսօր դուք տիկի՜ն
Եվ ձեր զգեստը` աչք ծակող այնքան,
Որ այս կանգառում վարորդներն անգամ,
Ուղեվարձերը գանձել մոռացան:
Ձեր ուսերը նու՜րբ ու այնքա՜ն ճերմա՜կ,
Ոտքերը` երկա՜ր, կոնքերը` բարա՜կ,
Իսկ վզի շղթան գտել է ահա
Հանգրվան ձեր նուրբ լանջերին փարթամ:
Եվ ակնոցավոր այն մարդը կարծես,
Ձեր փեշերի տակ տենչանք է թաղել,
Կարծես կանչում է քամուն անառակ,
Որ նա ձեզ տիկի'ն անի խայտառակ...
Ու թե բառերս թերի են և կեղծ,
Այսօր հայացքս շիտակ է տիկի՜ն,
Չեն կարող ստել աչքերս էլ ձեզ,
Որոնք նայում են ձեր կարճ փեշերին...
Հեղինակ` Արմեն Փիրոյան