Тунларни ухлатар

хаёлларингиз...
Отмайди тонгларим сизсиз туш билан.
Кўнгил кўзингизни нишонга олиб,
Соғинч кетиб борар кўкда қуш билан.
Қўрғонимдан чиқсам, дарвозам каби, Хаёлда бир нигоҳ қолар кузатиб.
Ўйларим кифтига бошингиз қўйиб,
Турасиз мазмунсиз куним безатиб.
Назмим қаторида сарсон қорачиқ,
Армон изларига қолар тикилиб.
Ҳар кун дийдорингиз йўллардан сўраб,
Сабрим бораяпти ойдек букилиб...
Тиллага учраган гадодек шодман,
Бир хабар келганда шимол томондан.
“Юракнинг турида, - дейсиз-
жойингиз!” -Ҳамма безганида мендек ёмондан...
Сабрни қучоқлаб, аврайсиз кунда,
Умидга кийдириб яшил ранг либос.
Боши-сиз, охири-мен бу йўлларга,
Айтинг, сабр қилсин озгина, бир пас.
Сизнинг борингиз-чун яшамоқ бахтдир,
Ҳар кун юракларда бир соғинч учун.
Сизнинг борлигингиз ўзи бир бахтдир,
Сизсиз яшаб бўлмас! Бўлмайди
нечун?.. Сизнинг борингиз-чун
яшамоқ бахтдир...