«Дык сарві каханай ружу…» Прыгажосць каралевы кветак — ружы — апявалі здаўна: яна сімвалізавала палымянае каханне і пакуты: надзвычайнае хараство, салодкі водар і вострыя шыпы… Паходжанне ружы звязваюць з найстаражытнейшай дзяржавай Персіяй: па-персідску ружа называецца «гюль», а сад ружаў — Гюлістан. Гэта яшчэ і даўняя назва Персіі, дзе якраз і пачалося вывядзенне гэтай раскошнай кветкі. Аб прыгажосці ружы пісаў Амар Хаям, твор пад назвай «Гюлістан» (ружовы сад) — вядомы шэдэўр Саадзі. Старажытныя персы казалі: «Калі ты прайшоў міма ружы, не шукай яе больш». Што яны мелі на ўвазе? Хуткаплыннасць жыцця кветкі? А можа, тое, што калі чалавек не заўважыў такую прыгажосць, то ён безнадзейны? У