ՄԱՅՐԱԿԱՆ ՍԵՐ
Մե՜ծ ու զորեղ է սերը մայրական,
Դրանից վեհ սեր աշխարհում չկա,
Այդ սիրո մեջ ենք մենք ներում գտնում.
Մոր սերն ուրի՜շ է՝ Աստված է վկա...
Մոր աղոթքը կենաց լույս է փրկության,
Մեր ճամփեքին վառվող անմար մի փարոս,
Հույսի կանթեղն ու հավատն է նա իր տան
Կյանքը սնող զուլալ վտակ՝ հարահոս...
Նրա գերող ժպիտն անկեղծ է ու ջերմ,
Ինչպես շողը արեգակի՝ վառ գարնան,
Իսկ հայացքը նրա խոհեմ ու վսեմ՝
Չունի իր մեջ և ոչ մի թել չարության...
Մոր աչքերի փայլը գերող, կախարդիչ՝
Մեր սրտերում լույսի ցոլքեր է ծնում,
Չքնաղ տեսքով և ձայնով մեղմ ու թովիչ՝
Ասես անվերջ մեր հոգիներն է շոյում...
Նրա անունը՝ ծաղկունքից հյուսված,
Կարծես բույր ունի բացված վարդի պես.
Երբ ժպտում է մեզ՝ իր սիրով արբած,
Մի քնքուշ հրճվանք
Նրա տաք ափի փաղաքշանքից
Ջերմանում է մեր էությունը ողջ,
Մենք չենք հագենում այն տաքուկ գրկից,
Որ լցնում է մեր առօրյան ամբողջ...
Դաջված է նա մեր հոգու պատերին,
Չքնաղ պատկերն է մեր պապակ սրտում,
Անմար կրակն ու լույսն է օջախի
Եվ վառ փարոսը, որ սեր է երկնում...
Թող քո աչքին չտեսնենք արցունք,
Երբե՛ք չկրես տառապանք ու վիշտ,
Քո՛ զավակների կյանքի լու՛յս-ակունք,
Թո՛ղ ժպիտ շողա քո շուրթերին միշտ...
.
Լ.Կ.