ანაბელლ, ეს შენი მხრებია
ეს შენი თმები და უბრალოდ,
როდესაც შენს თმაში წვებიან თითები
მე ვხდები ღრუბელი
და შენ ხარ დეკემბრის ნიავი,
დაჰქრი და მიგყავარ არასდროს შენკენ,
რომ არ იყოს გვიანი
კოცნის დრო სხვა რომ არ
დამასწროს.
ანაბელ, ეს შენი ცა არის,
ეს შენი ტყეა და მაწუხებს ეგ შენი მუხლების ცახცახი
რომლებსაც გული ვერ ავუწყვე რიტმულად...
და ვუკრავ როიალს
სიჩუმეს ხიჭვივით ვითმენ და
ეს გული მთელ სხეულს მოივლის
და მოვაისევ შენს თითებთან.
ანაბელ, ეს შენი წვიმაა,
ეს ფანჯრის მინა და წვეთები
ყოველთვის სულ ჩემზე წინაა.
ყოველთვის როცა მე ვედები მაგ შენი ოთახის აურას .
დღეს შენი თვალები ვიჩუქე.
მაძინებს მე შენი ხმაური და მაფრთხობს ეგ შენი სიჩუმე.
ანაბელ, ეს შენი ლექსია
ეს ჩემი გ