Аллоҳ ба Мӯсо баҳрро нест накард.

Ӯ баҳрро аз мобайнаш ҷудо кард.
Аллоҳ оташро барои Иброҳим хомӯш накард.
Ӯ оташро салқин кард.
Аллоҳ мустақиман Аюбро сиҳат накард.
Ӯро ба сӯи об рафтан роҳнамоӣ кард.
Аллоҳ хурморо ба дасти Марям надод.
Фармон дод, ки дарахтро ҷунбонад.
Аллоҳ ҳамеша мушкилиҳои моро бартараф намекунад аммо роҳи ҳалли онро фароҳам мекунад.
Чун вақте осоиш мехоҳем, ҳайрон нашавем ки барои осоиш ҳосил кардан чӣ қадар ба кушишу рақобат рӯ ба рӯ мешавем.