Сирли қарашлар кетмас кўзимдан,

Эй, меҳри оловдек хумор кўз дилдор.
Тополмам, бунга мен жавоб ўзимдан
Кўзларим нигорон сени ахтариб.
Капалак сингари шўх ўйларимни
Тоғ каби хаёлинг босиб ташлади.
Эҳ, билсанг, банд этиб менинг боримни,
Бир зўр куч ўзингга торта бошлади.
Лабимдан аразлаб кетди табассум,
Уйғоқман ўзгага уйқу туюлар.
Чиндан ҳам ўзингга айлади мафтун,
Урмасам, оҳ, у дам нафас бўғилар.
Авваллар азобдек туюлди бу дард,
Лек, сездим ҳузур ва ҳаловат экан,
Ўткинчи хаёллар қилолмади банд,
Бу азоб ўзи бир фароғат экан.