ფეხზე მკიდია სიცოცხლე, სადაც შავია ყოველი დღე, ფეხზე მკიდია სიცოცხლე, სადაც არასდროს არის სიმართლე, მე დავიღალე ყველა ტკივილით,

მე დავიღალე იმ ხელოვნებით, სადაც პოეტი გვიძღვნის სიცრუეს,
სადაც მხატვარი ხატავს პეიზაჟს, ერთი შეხედვით ცისარტყელიანს. ფერების უკან კი სიშავეა.
სიაშავეა ვით წყვდიადი ღამის. იცით? ცხოვრებამ ძლიერ დამღალა, მოურჩენელი მტკივა იარა, ვისაც უფსკრულზე ხიდი გავუგე, სულ ყველამ გულზე გადამიარა.
ტკივილი მწარე, თვალთ ცრემლი მუდამ.
აღარ დასრულდა.?
არც დასრულდება!
მე დავიღალე! ცრუ იმედებით!
ყოველთვის, ვითომ კარგზე ფიქრებით!
მე დავიღალე!
მინდა ერთხელაც გათენდეს დილა.
და ვინმემ მითხრას-კოშმარი მორჩა!
ეს არ მოხდება და იცით რატომ?
თვით ცხოვრებაა კოშმარი ჩვენი.