Бир айылда ачуусу чукул,сабырсыз озун кармана албаган бала жашайт. Ал эки создун бирине эле теригип,адамдарга катуу айтып салат. Бир куну атасы аны чакырып алып,ага бир баштык мык берет да: "Балам ,ачуунду кармай албай калган ар бир учур учун тигил турган устунга бирден мык кагып турасын. Бул сага жаза болсун ",- дейт. Ошентип,биринчи эле куну ал устунда ондон ашык мык пайда болот. Бир жуманын ичинде мык каккандан жадаган бала озун карманганды уйроно баштайт. Кагылган мыктар кундон -кунго азайып отуруп ,бир да мык кагылбай калган кун да келет . Ал атасына барып бул жетишкендиги тууралуу суйунчулойт. Бирок,атасы ага кайра жаны тапшырма берет. "Эми ,балам , сабырдуу болуп, озунду колго алып,
Эки бала дос болот.Алардын достугу коп жылга созулат.Бир куну экоо болбогон нерсе учун талашып кетишет да,бироосу экинчисин жаакка чаап жиберет.Экинчиси жагы ооруганына карабай ,унчукпай басып кетет.Ары жакка барып,кумга "Бугун эн жакшы досум мени жаакка чапты"деп жазып коет.Ошентип,алардын достугу улана берет.Бир куну экоо сууга тушкону барат.Кырсык болуп,биринчиси сууга чогуп кетерде,экинчиси аны куткарып калат.Ал озуно келгенден кийин ташка "Бугун эн жакшы досум менин омурумду сактап калды" деп жазып коет.Аны коргон досу;
-Мен сени жаакка чаап жибергенде,сен аны кумга жаздын да,а куткарып калсам ташка жаздын.Эмнеге?-деп сурайт.Анда досу;
-Эгер бизди кимдер бироо капалантс