Шавад рузе, ки дар болини хасратхо фигон дори,

Нафас дар гаргара чун мург чону дил тапон дори.
Ба сакфи хона чашми хеш дузи зору пурхасрат,
Кучо бар рози дилгуе дами теги забон дори.
Бувад кобиз паи чонат Азозил дар паи эмон,
Чи мушкилхои пурошуб андар ин миён дори.
Чи суз аз тахту давлат, ки ба руи тахта меои,
Ки рози очизе ба дасти гассолон аён дори.
Ба руи рахши дунё эмини аз маркаби чубин,
Чу тифли пайсавори, суи гуристон давон дори.
Ба гури тору пурвахму хунук дар бистари хори,
Ба чандин догу хасратхои гуногун макон дори.
Равоки манзари чашмат пур аз хоки лахад гардад,
Ки то субхи киёмат инчунин хоби гарон дори.
Чунуни, то тавони фикри мурданро ба зистан кун,
Машав гофил, ки рохи сахту азми корвон дори.