თუ დღეს უკანასკნელი დღეა და ხვალ მოვკვდებით, მინდა იცოდე, რომ:
მიყვარდი – არ ვიცი რატომ, არ ვიცი როგორ და არ ვიცი რისთვის.
მიყვარდი – მიუხედავად იმისა, რომ ვიცოდი არ ვიქნებოდით ერთად.
მიყვარდი – მაშინ როცა შენთვის სულერთი ვიყავი.
მიყვარდი – არ ქონდა ამას შენთვის მნიშვნელობა, არც აქვს და არც არასდროს ექნება.
მიყვარდი – ყველაზე ნაკლებად გესმოდა ჩემი და მაინც.
მიყვარდი – სიზმარშიც, ცხადშიც, ცრემლებშიც, ღიმილშიც და დარდშიც.
მიყვარდი – ასეთი საშინელი მეოცნებე ვიყავი, ვარ და ვიქნები, არაფერი შეიცვლება.
მიყვარდი... რაღაც საოცარი სიყვარულით მიყვარდი!!!
მე მას 5 წლის შემდეგ დავურეკე. რა უცნაურიც არ უნდა ყოფილიყო, მას ნომერი არ შეუცვლია, თითქოს მელოდა კიდეც. როცა ყურმილი აიღო გული ამიკანკალდა. მისი ხმით თუ ვიმსჯელებთ, ბედნიერი უნდა ყოფილიყო, შორიდან ბავშვების სიცილის ხმაც მომესმა,. როცა გავიგონე მისი ...
"ალოო, გისმენთ"... საერთოდ დავკარგე მეტყველების უნარი. მე არ ვიცოდი რა მეთქვა. გამიხარდა რომ მას ყველაფერი კარგად ჰქონდა, მაგრამ ამავდროულად გულიც მეფლითებოდა. როცა 5 წლის წინ ის მეუბნეოდა...რომ ვეყვარებოდი ყოველთვის, დავცინოდი და ვეუბნეოდი, რომ, კიდევ იპოვიდა თავის ბედნიერებას . თუმცა გულის სიღრმეში ვგრძნობდი, რომ ის არ იტყუებოდა. მაგრამ, იმის შემდეგ, როცა მე მისგან მაინც წავედი, იმის შემდეგ...როცა მან ისევ მიპასუხა :
-- "ალო, გისმენთ",...