Քանի եկել եմ ասեմ ու գնամ
Ես նա եմ, ով միշտ գալիս է հեռվից,
Մեղեդիներ է հյուսում բառերից,
Լուսնի արծաթե ծամերից բռնած՝
Ծորում է որպես երազ գտնված:
------------------------------------------------
Ես նա եմ, ով միշտ որպես մեղմ քամի,
Թեթև ծածանում վարագույրները
Եվ ներս է մտնում նույնքան անաղմուկ,
Որքան երազկոտ երեկոները:
--------------------------------------------------
Ես նա եմ, ով միշտ ժպիտ է վառում
Տարտամ կարոտից տամկած աչքերում,
Առաջին ձյան պես հանդարտիկ տեղում,
Ամեն մի սրտում մանկություն պեղում:
Անգին աչքեր է ունեցել հայը,
Ոսկի վարսեր է ունեցել հայը,
Մեղրից քաղցր են շուրթերը հայի,
Միշտ փայլում է պատկերը հայի:
-----------------------------------------------------------
Բարի սիրտ է ունեցել հայը,
Աստծուն անթաքույց պաշտել է հայը,
Իր խաչն է կրել,ամեն մի հայը,
Սարի պես կանգուն,եղել է հայը:
Ինձ պետկ չէ արև,արևս դու ես,
Ինձ պետկ չէ լուսին,իմ լույսը դու ես,
Ինձ պետկ չէ ոսկի,ոսկուց էլ թանկ ես,
Ինձ պետկ չէ դրախտ,դու հենց իմ կյանքն ես։
---------------------------------------------------------------------------------
Ինձ պետկ չեն բառեր,որ դրանց փնտրես,
Որից կառչելով ապագա կերտես,
Դու ինքդ գիտես,թե ում ընտրես,
Միայն թե նրան ինձ պես չլքես։