რად მომაკითხე სიკვდილო,

მე ხომ სიცოცხლით ვხარობდი

ჭაღარა დედას ჩემს და-ძმას

ვეფერებოდი ვართობდი.

ისე ვიცხოვრე ამ ქვეყნად,

მე არაფერსა ვჩქარობდი,

ნატვრა კი დამრჩა უთქმელი,

პატარა ოჯახს ვნატრობდი.

ნუ გამიწყრებით ყველას გთხოვთ,

ვიცი რომ გული გატკინეთ,

ჩემთვის ნაცნობო თვალებო,

ცრემლების ზღვები გადინეთ.

ნუ დამიტირებთ ყოველ წუთს,

თქვენს თვალზე ცრემლი გაშრება,

ჩემი სულისა სიმშვიდე

გაიფანტება გაქრება.

თუ შეგიძლიათ ილოცეთ

ტაძრებში ანთეთ სანთლები,

მე მუდამ თქვენთან ვიქნები,

არასდროს დავიკარგები.