Ահա և նորից եկավ գարուն
Ահա և նորից խշաց հին առուն
Ահա և նորից երկիրը բացվեց
Ահա և նորից ծառերը ծաղկեց
Ահա և նորից հավքերը թռան
Երամ երամ Հյուսիսից հարավ։
Ահա և նորից սիրտս թռթռաց
Մեր գյուղից ծարավ։
Հավքերը թռան դեպի հայրենիք
Դեպի Մռավ սար։
Ախ տեր իմաստված այնպես պատահեր
Որ եսել նույնպես թռչուն դառնայի։
Թռչեյի մի օր դեպի մռավ
Գյուղը իմ հարազատ գյուղը իմ խռավ։
Հորս շիրիմին ես խոնարվեյի
Իմ անբողջ սիրտս իրեն բացվեյի։
Մեր սառը ջրից մի կուշտ խմեյի
Ու հսնգիստ սրտով վերադառնեյի։
Ֆելիքս Աբրահամյան