Я хачу падзяліцца з чытачамі «раёнкі» ўрыўкам з успамінаў, якія піша тата зараз. Мы, дзеці і ўнукі, вельмі ўдзячныя яму. Гэта сапраўдны скарб! Захапляюся сваімі бацькамі-настаўнікамі і іх пакаленнем: яны адначасова і працавалі, і вучыліся, і дзяцей гадавалі, і ў войску служылі… Усе асабістыя вяршыні бралі – сапраўдныя супергероі! Мілашоўская ж школа – наогул унікальная з’ява. Яна адпрацавала ледзь не паўтара стагоддзі! Раптам пасля гэтай публікацыі яе настаўнікі таксама запішуць свае ўспаміны. Мне выдае, татавы могуць паслужыць добрым узорам. Пішыце, дарагія настаўнікі! Як вы прыйшлі ў прафесію, дзе і