ОНАнинг кундалигидан…
«Жоним болам! Шундай пайт келадики, мен
қарийман. Ўшанда сабрли бўл ва мени тушунишга
ҳаракат қил.
* * * Агар еётган овқатимни бехосдан тўкиб қўйсам,
кийимларимни сенинг ёрдамингсиз эгнимга
киёлмасам, «ёш боладан ҳам баттар» деб оғринма.
Сен шундай қилсанг, юрагим оғриса ҳам маъюс
жилмайиб эслайман: кичиклигингда сен ҳам шундай
эдинг, буларни ўргатаётганимда қанча вақтим
кетаётганини ҳатто хаёлимга ҳам келтирмаганман.
Чунки… ахир сен учун вақт нима бўпти, жонимни
ҳам аямайман. Худди ҳозиргидай.
* * * Агар сен билан суҳбатлашиб ўтирганимизда,
битта гапни минг марта такрорласам, эзмаликда
айблама, мени эшит. Кичкиналигингда ухлашинг
учун битта эртакни минг