СИНИҚ КЎЗА...

Бир бечораҳол йигитнинг кўнгли бадавлат қизга тушибди.
Аммо юрак ютиб қизга изҳорини айта олмабди.
У қиз мени менсимай, севгимни рад этади, деб ўйларди.
Қиз бўлса, унинг зимдан тикилишларидан барини англаган эди.
Бир куни қиз йигитни туғилган кунига таклиф қилибди.
Бундан боши осмонга етган йигит бажонидил рози бўлибди.
Қизнинг ота-онаси яккаю ёлғиз қизларининг туғилган кунини дабдабали тарзда ўтказишга киришишибди..
Унга шаҳарнинг энг обрўли ва бадавлат оиланинг йигит- қизлари таклиф этилибди.
Бу меҳмонлар эса қизга атаб қимматбаҳо совғалар кўтариб келишибди.
Совғалар шунчалик рангба ранг эдики, бундан ҳамма ҳайратда эди.
Қиз эса уларга қиё боқмас, интиқиб дарвоза томонга тикилибди.
Бизнинг йигит эса бу пайтда қизга осмондаги ойни олиб беришга шай бўлсада, бирор арзигулик совға излаш билан банд эди.
Қизга юрагини туҳфа этишдан бошқа чораси бормикин?
Ахир қўлидаги арзимас чақа билан қизни ҳайратга соладиган совға олиб бўлмаса?
Бу қизнинг қаршисида қимматли совғалар ҳам ўз қийматини йўқотади.
Қани иложи бўлсаю, юрагини гулқоғозга ўраб унга топшириб, қизни ҳайрон қолдирса!
Лекин бундай қилиб бўлмайди...
Йигит ўйлаб-ўйлаб бир чора топибди.
У қадимий ва қимматли кўзалар дўконига кирибди.
Сотувчи ундан нима излаётганини сўрабди.
⸺Сизда қимматбаҳо, бироқ синиб қолган кўза топиладими?
⸺Ҳа, битта ажабтовур кўзамиз бехосдан синиб кетган. Нимага эди?.
⸺Ўша кўза неча пул туради?
Сотувчи айтган арзимас нарх айни йигитнинг кўнглидек эди
. Йигит сотувчидан ўша кўзани чиройли зарқоғозга ўраб беришини илтимос қилибди.
Сўнгра ёнидаги бор пулини тўлабди.
Кечки пайт чақирилган меҳмонлардан энг охиргиси бўлиб етиб келган йигит қиз томон ошиқибди. Унинг режаси бундай эди: қизни табрикламоқчи бўлиб унга яқинлашаётганда ҳудди бехосдан бўлгандек қоқилиб кетади. Шу пайт кўза ўралган қутини ҳам қўлидан тушириб юборади. Узр сўраб қизга совғасини беради. Қиз очсаки, кўза синиб турибди-да! Кўза асли қимматбаҳо бўлганига амин бўлган қиз эса унга эътибор билан илтифот кўрсатади... Ҳарҳолда, йигит шундай деб ҳисоблади. У режаси бўйича қиз томон яқинлашди. Уни интизор кутган қиз ҳам меҳр билан уни қарши олишга шошди. Йигит “қоқилиб” тушди ва қутини ташлаб юборди. ⸺Вой, эҳтиёт бўлинг! ⸺деди қиз шошиб борганча қутини ердан оларкан.⸺Ҳеч қиси йўқ, ⸺деди йигит ҳижолат тортиб. ⸺Бу сизга эди, туғилган кунингиз билан табриклайман!Қизнинг юзлари қизариб, аста зарқоғозни оча бошлади. Иккиси ҳам қутининг ичига назар солишди. Аммо... ҳар икки юзда қотиб қолган ҳайрат туйғулари йигитнинг режасини фош этиб қўйди! Қиз унга илкис боқиб алам билан деди:⸺Наҳотки!.. Ахир сизнинг соф севгингиздан ўзгаси менга керак эмасди. Шу йўл билан кўнглимни олмоқчи эдингизми?..Уят ва қўрқувдан юзи қизариб кетган йигит бир сўз деёлмай қизнинг хонадонидан отилиб чиқибди кетди.Сабаби... қутидаги кўзанинг ҳар бир синган бўлаги алоҳида зарқоғозга ўралган эди. Кўза ҳозир эмас, аллақачонлар синиб бўлгани аён бўлди. Синган кўза билан бутун юрак тақдим этиб бўлмаслигини тушунган қиз шу билан йигитга сира қиё боқмабди.