Թե գնում ես, այնպես գնա, որ քեզանից իմ հոգու մեջ հետք չմնա… Թե մնում ես, այնպես մնա, որ իմ սրտի ամեն անկյուն քեզնով լցվի ու լիանա… Թե սիրում ես, այնպես սիրիր, որ հիանամ, Որ հայացքիդ հանդիպելիս մի պահ կյանքից անէանամ, Որ չլսեմ ոչ մի շշուկ, չտարբերեմ ցերեկ եւ մութ, Որ տաք լինի ցուրտ ձմռանը, Եվ զովանամ շոգ ամռանը… Այնպես սիրիր, որ իմ սիրտը անվերջ թնդա, Որ այլ աչքեր եթե ժպտան, չնկատեմ ու լուռ անցնեմ… Սիրիր այնպես, որ արթնանամ՝ քեզ տեսնելու տենչանքով լի, Որ երբ քնեմ, քեզ երազիս այցելելու համար միայն… Այնպես սիրիր, որ խենթանամ… Այնպես սիրիր, որ արբենամ… Սիրիր այնպես, ինչպես… Ես՝ ՔԵԶ…
•Անի•
Այն ջերմությունը, որ քույրն է տալիս,
Չունի տիեզերքում և ոչ մի արև,
Դարդերս` թաքուն ինքն էլ է լալիս,
Բայց միշտ բերում է ժպտերես բարև:
Այն նուրբ բուրմունքը, որ քույրն է տալիս,
Չունի աշխարհում և ոչ մի ծաղիկ,
Ամեն առիթով, երբ հյուր է գալիս,
Սիրտս երգում է մի անուշ տաղիկ:
Թող միշտ բարևիդ ջերմ ձայնը հնչի,
Քույր ի՛մ, աչքերդ թող թաց չլինեն,
Ոտքդ ուր դնես, թող միշտ կանաչի,
Խինդն ու ծիծաղն էլ ուղեկից լինեն:
•Անի•
ՀայՔ