Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı.

İçimizde çekingen bir cellat, hayata geçmemiş bir katil taşırız.
Zira başka bir varlığın ölümünü
En azından bilinçsizce dilememiş bir varlık olmamıştır.
Her birimiz ardımızda bir dost ve düşmanlar mezarlığı sürükleriz;
bu mezarlığın yüreğin uçurumlarına atılmış veya arzuların yüzeyine yansıtılmış olması da pek mühim değildir.
E. M. Cioran / Çürümenin Kitabı