ვიცი შენ გძინავ ჩემო კარგი... მე ლექსებს გიწერ.... პოეტებს ასე უძილობა დაგვჩემებია.... რადგამ გრძნობები ჩამოზვავდა ვეღარსად ვიტევ... შენს სასთუმალთან ჩემი ლანდი აგდევნებია... და ახლა თუნდაც დამახალონ ობოლი ტყვია.. მე სიკვდილისაც დამიჯერე არ მეშინია... ეს ღამე შენთვის უსასყიდლოდ მითენებია... და ყველა ლექსი სიყვარელო მხოლოდ შენია.... ვიცი ხვალ ალბათ შეცდომებსაც მოვინანიებ.... თუ უნებურად შემოვიჭერ ცეცხლის ალებში.... მაგრამ ამ ღამეს მე გრძნობებმა ისე ამრიეს... როგორ ჩაგხედო მე თავხედმა ხვალე თვალებში.... #მლ მ.ლ 06.04.2024
... ხშირად მსმენია, არ იცისო მანძილი გრძნობამ,
და ვერც სიშორე ვერ ავნებსო გამიგონია,
მე კი უზომოდ მანადგურებს ეს სიმარტოვე,
ნეტავი ბედის სასჯელია, თუ ირონია?
შენს გვერდით დილა თენდებოდა ისე ლამაზად,
ის სილამაზე სიზმარშიც კი აღარ მქონია,
შენს თავს ვფიცავარ, უშენობამ გული მატკინა,
სხვა საფიცარი დამიჯერე, არცა მქონია.
გამახსენდები......ხელში ვიღებ კალამს მშველელად,
და მონატრება ფურცელს ლექსად გამოჰყოლია,
ხანაც თუ სახე დაგენამა გარეთ გამოსულს,
ჩემი ცრემლია, შენ რა, წვიმა ხომ არ გგონია?
როდესაც გნახავ ყველა გრძნობა საზღვარს გასცდება
მაშინ ასაკი გამახსენდეს არა მგონია,
ან სად გინახავთ სიყვარული დადინჯებული
თუ არ აგანთო, სიგიჟემ არ აგიყოლია.
ვერ შემაშინებს მაშინ უკვე ვეღარაფერი,
ვე
კოცნა გამოვგზავნე შენთან შესახვედრად,
ცეცხლი მოეკიდა ბაგეებს...
ვნებამ აიწყვიტა,თითქოს ცხენზე შეჯდა...
ნისლი დაეფარა სახეებს...
როგორც ღვარცოფი,უცბად მოვარდნილი
ამ ლამაზ გრძნობას ჯებირს ვერ აუგებ,
ფიქრით გალეშილი,სურვილით დაღლილი,
ძალაუნებურად გულის კარს გაუღებ...
შენი მონატრება გზაზე გაწოლილა
მშიერი ძაღლივით პატრონს ელოდება,
დრო ჩვენს შეხვედრას დარაჯად დასდგომია
მაგრამ მანძილს არ სურს ჩემი შეცოდება...
მე ყველაფერი შენს თავს მახსენებს,
შენი ხმა მესმის შორი სივრციდან,
ბედისწერაა მგელივით რომ გვსდევს
ნაბიჯების ხმა მარკვევს ფიქრიდან... <3